Na sudjenju Naseru Oriću, prvo svedočenje o napadu na selo Kravica 7. januara 1993.


Nakon što su u decembru 1992. snage Armije BiH povratile selo Glogova kod Bratunca, iz kojeg je u maju iste godine prognano oko 2.000 Bošnjaka, obližnje srpsko selo Kravica našlo se u okruženju. Sa zapada Kravica je opkoljena muslimanskim selima i zaseocima i presečen je put koji je, preko Glogove, vodio do Bratunca.

To je, prema tužiocu, prethodilo napadu na Kravicu 7. januara 1993. Snagama Armije BiH koje su učestvovale u tom napadu komandovao je Naser Orić, koji se tereti za razaranje sela i pljačku imovine iz spaljenih srpskih kuća.

Današnji svedok optužbe na sudjenju Naseru Oriću, medicinski tehničar iz Kravice Slaviša Erić, koji je tokom rata radio u seoskoj ambulanti, je odgovarajući na pitanja tužioca rekao da su napadačke snage 7. januara “spalile sve što se moglo spaliti u selu.” Tokom napada, tvrdio je Erić, nije pravljena razlika izmedju vojnih ciljeva i civilnih objekata. Po njemu, zapravo, u selu nije ni bilo nikakvih “vojnih ciljeva”, izuzev nekih 350-400 boraca, odnosno pripadnika “seoske straže”, pojačanih sa četrdesetak dobrovoljaca iz Bratunca i Bijeljine.

U unakrsnom ispitivanju, Erić je potvrdio da je “seoska straža” u novembru 1992. organizovana u Treći (Kravički) bataljon Bratunačke brigade i da je imala “prilično naoružanje.” Svedok s, medjutim, nije složio sa tvrdnjom odbrane da su - od sredine decembra ‘92. kada je Armija BiH zauzela Glogovu do 7. januara ’93. kada je napadnuta Kravica - u tom regionu vodjene kontinuirane borbe. Orićev branilac, sarajevski advokat Vasvija Vidović, predočila je svedoku dokument Bratunačke brigade od 4. januara 1993. u kojem se navodi da u području Glogove ima još “200 naoružanih Turaka” i da srpske snage “izvode aktivna dejstva” na pravcu više sela, medju kojima se pominje i Kravica. Svedok je, medjutim, tvrdio da su borbe vodjene “iz pravca Bratunca, a ne iz pravca Kravice.”

Pošto se Orić tereti za razaranje i pljačku sela, a ne i za žrtve napada od 7. januara, odbrana je sugerisala svedoku da su srušene i zapaljene kuće mogle da budu posledica protiv-napada od 15. marta 1993. u kojem su srpske snage povratile Kravicu. Svedok je, medjutim, bio kategoričan u tome da su se u martu borbe vodile na okolnim brdima i na prilazima mestu, a ne u samom selu, tako da razaranja i paljevine nisu mogli da budu posledice tog napada.

Dijeljenje sadržaja