Svedočenje žrtve granatiranja Dubrovnika 6. decembra 1991. godine


Prvobitna "Dubrovačka optužnica" Haškog tribunala, podignuta u martu 2001., odnosila se na zločine koji su prema tužilaštvu počinjeni tokom tromesečne opsade i granatiranja grada krajem 1991. godine. U ta tri meseca - od 1. oktobra do 30. decembra 1991. - u Dubrovniku su ubijena 43 i ranjen je veći broj civila.

Nova izmenjena optužnica iz avgusta prošle godine je i vremenski i prostorno ograničena: odnosi se samo na granatiranje od 6. decembra 1991. i to jedino na područje dubrovačkog Starog grada. U tom napadu su poginula dva civila, čija se imena navode u novoj optužnici, zajedno sa imenima trojice teško ranjenih medju kojima i Mata Valjala, žitelja Starog Grada i tadašnjeg vozača u Skupštini opštine Dubrovnik.

Svedočeći na sudjenju generalu Pavlu Strugaru koji je 6. decembra 1991. godine komandovao Drugom operativnom grupom JNA čije su jedinice napadale Dubrovnik, Valjalo je opisao kako je tog dana, u rano jutro na Stradunu, u trenutku kada je, zbog snažnih detonacija, prvi put "iz straha potrčao", ranjen gelerima granate koja je pala oko 40-50 metara iza njegovih ledja. "Osetio sam strahovitu bol u glavi", rekao je Valjalo, opisujući kako je nakon kratkog gubitka svesti shvatio da je osim u glavu ranjen i u obe noge, ledja i grudi.

Uspeo je da stigne do Gradske kafane gde mu je ukazana prva pomoć ali je lečenje nakon toga trajalo više meseci - u Dubrovniku, Rijeci i Zagrebu. Delove gelera još nosi u nozi i glavi i danas oseća posledice ranjavanja - česte bolove u nogama i glavobolju.

U istom napadu, svedočio je Mato Valjalo, i njegova kuća u ulici Prijeko broj 19 pretrpela je izvesna oštećenja. Na pitanje tužioca kako se osećao u trenutku kada je ranjen Valjalo je rekao: "Ma ne znam, ali stvarno nisam mislio da će Stari grad biti napadnut. To sam loše procenio i tako sam loše i prošao".

Dijeljenje sadržaja