Prvi svedok optužbe na suđenju Haradinaju, Baljaju i Brahimaju je u proleće 1998. godine, kao istraživač Fonda za humanitarno pravo, uzimala izjave od Srba koji su tvrdili da su bili žrtve napada naoružanih grupa Albanaca. Odbrana je, u unakrsnom ispitivanju, neke od tih iskaza uporedila sa izjavama koje su kosovski Albanci, u isto vreme, dali jednom drugom istraživaču iste nevladine organizacije


Dokazni postupak optužbe na suđenju trojici bivših pripadnika OVK počeo je u priličnoj konfuziji, izazvanoj "selektivnim prevodom" beležnica u koje je svedokinja Marijana Anđelković u proleće 1998. godine unosila izjave ljudi s kojima je razgovarala na Kosovu. Kao istraživač beogradske nevladine organizacije Fond za humanitarno pravo (FHP), Anđelković je u tom periodu posetila više sela u zapadnom Kosovu i razgovarala sa Srbima, Crnogorcima i Romima koji su tvrdili da su bili žrtve napada naoružanih ljudi koji su govorili albanski jezik.

Njeno svedočenje je juče prekinuto nakon što se ispostavilo da odbrana nije dobila prevod dela beležnice u kojem se govori o otetim Srbima i navode se imena nekoliko žrtava koje se pominju i u optužnici protiv Ramuša/Ramusha Haradinaja, Idriza Baljaja/Balaj i Lahija Brahimaja. Ispostavilo se, kako je danas objasnio tužilac Dejvid/David Re, da su beležnice prevodili "posebni prevodioci za latinicu i ćirilicu" i da njihovi prevodi nikad nisu spojeni u jedan dokument.

Marijana Anđelković je, u današnjem nastavku svedočenja, označila delove izveštaja Fonda za humanitarno pravo u koje su uključeni i intervjui koje je ona vodila u martu i aprilu 1998. godine. Među njima su izveštaj o sukobu oko imanja porodice Haradinaj u Glođanima 24. marta 1998. godine, kao i dva izveštaja o nestalim osobama: jedan o "nestancima Albanaca koji se mogu pripisati policiji" i drugi o "nestancima Srba koji se mogu pripisati OVK."

Sažimajući svoja zapažanja iz poseta Kosovu u proleće 1998. godine, Marijana Anđelković je u zaključku glavnog ispitivanja ukazala na "porast napetosti u manjim mestima oko Dečana", povećano prisustvo policije, "opštu uznemirenost i nervozu" i "povećani strah" Srba i Crnogoraca koji su, nakon Uskrsa 1998. godine, napustili svoje sela i otišli u veće gradove. Glavni razlozi odlaska su, po njenim zapažanjima, bili "nesigurnost i strah od naoružanih ljudi koji su govorili albanski", koji su noću pucali na njihove kuće, odvodili ih na saslušanja i zlostavljanja u svoje štabove ili ih zaustavljali, pretresali i ispitivali na putevima oko Dečana. Srpski seljani s kojima je tada razgovarala nisu te "naoružane ljude" identifikovali kao pripadnike OVK, a policajci na kontrolnim punktovima su ih nazivali "teroristima."

Branioci Ramuša Haradinaja i Idriza Baljaja su u unakrsnom ispitivanju ukazali da je, istovremeno dok je svedokinja razgovarala sa srpskim žiteljima sela oko Dečana, njena koleginica iz Fonda za humanitarno pravo prikupljala izjave albanskih meštana iz Glođana i okolnih sela o događajima od 24. marta 1998. U tim se izjavama, ukazivali su branioci, okolnosti u kojima je došlo do sukoba i šta se nakon toga događalo opisuju na dijametralno suprotan način od onog na koji su Vladimir i Ljubica Stojanović, prvi susedi porodice Haradinaj u Glođanima, opisali u izjavi Marijani Anđelković.

Stojanovići su, naime, u razgovoru sa svedokinjom u Dečanima tvrdili da je sa imanja porodice Haradinaj otvorena vatra na policiju, koja je onda uzvratila, dok su desetine Albanaca, s kojima je razgovarala njena koleginica iz FHP, govorili da se radilo o masivnom policijskom napadu uz upotrebu helikoptera iz kojih se pucalo na civile, da su školska deca korišćena za živi štit, da je veliki broj civila uhapšen i da su kuće granatirane iz teškog naoružanja.

Izvođenje dokaza optužbe protiv Haradinaja, Baljaja i Brahimaja biće nastavljeno sutra.

Dijeljenje sadržaja