Iako je tužilaštvo, od 25. oktobra kada je počelo izvođenje dokaza za zločin na Ovčari, izvelo 14 svedoka, dokazni postupak samo što je “izašao” iz vukovarske bolnice. Izuzev generala hrvatske vojske Imre Agotića i američkog diplomate Herberta Okuna, svi dosadašnji svedoci su ili radili u bolnici ili se tu sklonili kako bi sačekali najavljenu evakuaciju.


U prvih mesec dana suđenja za zločin na Ovčari, veće australijskog sudije Kevina Parkera saslušalo je 14 svedočenja o granatiranju vukovarske bolnice, odvođenju pacijenata u kasarnu JNA i odgovornosti koju Vukovarska trojka, prema tužiocu, snosi za ubistvo najmanje 264 hrvatska zarobljenika 20. novembra 1991. godine.

Tužilaštvo koje predvodi Marks Mur/Moore je u “prvoj rundi” dokaznog postupka, svedočenjima lekara, medicinskih sestara i pomoćnog osoblja nastojalo da dokaže da je major Veselin Šljivančanin 19. novembra 1991. godine, nakon ulaska JNA u Vukovar preuzeo kontrolu nad bolnicom. On se tereti i da je zajedno sa Miroslavom Radićem, komandantom “jurišnika” gardijske brigade, a uz pomoć pripadnika lokalne Teritorijalne odbrane, vršio selekciju bolesnika i ranjenika koji su 20. novembra 1991. iz vukovarske bolnice odvedeni u Ovčaru i pogubljeni. Svedoci su Šljivančaninu pripisali i razdvajanje muškaraca od žena u krugu bolnice, a kada su opisivali situacije u kojima je pomogao nekim pojedinaca, zapravo su svedočili o njegovoj komandnoj odgovornosti.

Šljivančanin je, prema tvrdnjama tužilaštva, imao kontrolu ne samo nad vojnicima JNA već i pripadnicima Teritorijalne odbrane i “šešeljevcima” ili “četnicima”, kojima je, pokazala su svedočenja, mogao da naređuje i koji su ga, sudeći po iskazima svedoka, slušali.

Vezu između komandanta operativne grupe jug Mileta Mrkšića, u čijoj je zoni odgovornosti bila vukovarska bolnica, i njegovog oficira za bezbednost Šljivančanina, tužilac je dokazivao svedočenjem generala Agotića, nekadašnjeg “bezbednjaka” JNA, koji je do detalja objasnio dvostruku liniju izveštavanja u bivšoj JNA. Prema njegovim tvrdnjama oficiri za bezbednost su bili podređeni kako komandantu jedinice tako i načelniku u službi bezbednosti, te su i jednog i drugog morali da obaveštavaju o načinu sprovođenja naređenja.

Branioci Vukovarske trojke koje predvode beogradski advokati Miroslav Vasić (Mrkšić), Novak Lukić (Šljivančanin) i Borivoje Borović (Radić) su veći deo vremena, tokom unakrsnih ispitivanja, potrošili na osporavanje verodostojnosti svedoka optužbe. Pored pitanja - "ko su bile ustaše i Franjo Tuđman", branioce je zanimalo i da li su muževi medicinskih sestara vukovarske bolnice bile pripadnici Zbora narodne garde. Takođe su optuživali lekare vukovarske bolnice za nesavesno lečenje pacijenata srpske nacionalnosti, a neke od svedoka da su i sami pripadnici ZNG.

Odbrana je do sada nastojala da postavi sukob na vukovarskom ratištu u okvir drugačiji od onog koji je navelo tužilaštvo tvrdeći da su opsada i granatiranje Vukovara usledili nakon postavljanja barikada na ulazu u grad u junu 1991. godine, odnosno, posle miniranja objekata koji su pripadali Srbima i blokade kasarne JNA tokom leta 1991. godine.

Teza branilaca Vukovarske trojke je da su se pripadnici ZNG skrivali u bolnici i prerušavali u ranjenike kako bi sa osobljem i pacijentima napustili Vukovar i izbegli hapšenje.

Dokazni postupak optužbe biće nastavljen 23. januara 2006. i trebalo bi da bude okončan u aprilu. Veće u kojem pored sudije Parkera sede i Kristin Van den Vajngart/Christine Van Den Wyngaert iz Belgije i švedski sudija Krister Telin/Thelin, će od januara slušati svedočenja nekadašnjih i sadašnjih oficira JNA, iskaze preživelih žrtava i očevidaca zločina u Ovčari.

Dijeljenje sadržaja