U unakrsnom ispitivanju tužiteljica ukazala na izjave brojnih svedoka na suđenju Karadžiću po kojima je granatiranja Sarajeva od strane bosanskih Srba bilo do te mere neselektivno da nijedna zgrada nije ostala u potpunosti čitava, a general Dragomir Milošević odgovorio da bi u grad bio pretvoren "u prah i pepeo" da je njegov korpus zaista nekontrolisano gađao

Uprkos brojnim dokazima, uključujući i dokumente vojske bosanskih Srba, o namernom gađanju civilnih ciljeva u Sarajevu, bivši komandant Sarajevsko-romanijskog korpusa (SRK) Dragomir Milošević čvrsto je ostao pri stavu da njegova artiljerija i snajperisti nikada nisu za metu uzimali bilo šta osim položaja Armije BiH. General Milošević, koji je i sam zbog terora nad građanima Sarajeva osuđen na 29 godina zatvora, je u dosadašnjem toku svedočenja na poziv bivšeg predsednika Republike Srpske Radovana Karadžića svoj korpus nastojao da predstavi kao profesionalnu jedinicu opredeljenu za poštovanje međunarodnog prava čak i po cenu vlastitih gubitaka.

Tužiteljica Edžerton/Edgerton je navela nekoliko sarajevskih incidenata o kojima su na dosadašnjim Tribunalovim suđenjima izvođeni dokazi, poput ubistva Munire Zametice snajperskim hicem sa srpske pravoslavne crkve dok je iz reke Dobrinje uzimala vodu ili ubistva 13 i ranjavanja 14 civila u redu za vodu u naselju Dobrinja, pogođenog minobacačkom granatom. Oba incidenta dogodila su se u julu 1993. godine kada je svedok bio načelnik štaba korpusa, čiju je komandu preuzeo godinu dana kasnije. On kaže da je njegovim vojnicima "bilo zabranjeno da se penju na crkvu" pa tako isključuje njihovu odgovornost za pomenuti snajperski hitac, a tvrdi da se ne zna ko je ispalio granatu koja je pogodila ljude u redu za vodu.

Potom je tužiteljica ukazala na niz iskaza svedoka, uglavnom pripadnika međunarodnih snaga u Sarajevu, koji su tvrdili da je tokom četvorogodišnje opsade grad bio pod takvom neselektivnom vatrom da "nije ostala nijedna zgrada sa svim prozorima i bez oštećenja od šrapnela", da je sa srpskih položaja gađano "sve što se kreće u gradu" i da se pucalo "bez ikakve vojne svrhe samo da bi se civili zastrašili". General tvrdi da su sve to neistine i da bi Sarajevo bilo pretvoreno "u prah i pepeo" da je vatra sa njegovih položaja zaista bila nekontrolisana… a ona to, izričito je tvrdio, nije bila. Iskaze svedoka optužbe vidi kao deo kampanje da se na Sarajevsko-romanijski korpus baci "anatema bestijalne" jedinice.

Ipak, i u samim dokumentima vojske bosanskih Srba, nekim sa potpisom svedoka, navodi se da su namerno gađana civilna područja. Primera radi, Milošević je 19. jula 1995. godine izdao dokument u kojem kritikuje svoje vojnike jer "vrlo često gađaju naseljena mesta iako nema borbi", ali ne zato što se to kosi sa pravilima ratovanja, već zbog toga što neracionalno troše municiju. On, međutim, čak ni to ne vidi kao priznanje da su stambena područja bila na meti, a iz dugačkog i teško razumljivog odgovora se moglo razaznati samo da je rekao da je tada zabranio "mlaćenje prazne slame", odnosno "dejstva bez efekta".

Jedan od dokaza da su civilni ciljevi namerno gađani po tužiocu je i Miloševićevo naređenje od 6. aprila 1995. godine da se razornom modifikovanom avio bombom gađa centar sarajevskog naselja Hrasnica. Mada se u izveštajima vojske bosanskih Srba koje je predočila tužiteljica navodi da su artiljerijski položaji Armije BiH bili stacionirani na uzvišenjima oko Hrasnice, a ne u samom gradu, svedok odgovara da je njemu usmeno rečeno da je u centru naselja bila jedna minobacačka baterija koja je, uprkos "velikom strpljenju" srpske vojske, morala biti neutralisana. Dan nakon Miloševićevog naređenja, avio bombom je, međutim, "neutralisana" civilna kuća u kojoj je poginula jedna žena a ranjene još tri osobe.

Unakrsno ispitivanje generala Miloševića se nastavlja sutra, a na kraju današnjeg zasedanja se čulo da se odbrana sprema za iskaz još jednog haškog osuđenika – nekadašnjeg komandanta Drinskog korpusa Radislava Krstića, koji je zbog učešća u srebreničkom genocidu osuđen na 35 godina zatvora.

Dijeljenje sadržaja