U finišu unakrsnog ispitivanja Miladina Trifunovića optužba ukazivala da su se paravojne grupe borile "rame uz rame " sa VRS i da su finansirane iz opštinskog budžeta. Počeo iskaz Velimira Dunjića koji priznaje da je jedinica Branislava Gavrilovića Brneta bila pod njegovom komadnom, ali tvrdi da nije imao saznanja da su njeni pripadnici radili bilo šta nezakonito

U nastavku prošle sedmice započetog unakrsnog ispitivanja bivšeg komandanta Vogošćanske brigade VRS Miladina Trifunovića tužilaštvo je ukazivalo da su na području Vogošće bile prisutne paravojne grupe kojima su komandovali Boro Radić, Jovo Ostojić "Šoša", Aco Legija, Vasilije Vidović "Vaske", kao i da su one finansirane iz opštinskog budžeta.

Tužiteljica En Saterlend/Ann Sutherland je sugerisala Trifunoviću da se njegova brigada borila "rame uz rame" sa pripadnicima Radićeve grupe. Pošto je svjedok to negirao tužiteljica ga je suočila sa člankom vogošćanske novine "Naš glas" iz avgusta 1992. godine u kome se citiraju njegove i Radićeve izjave o uspješnom zauzimanju kote 681.

Trifunović se ne sjeća Ace Legije, ali zna da je u decembru 1992. godine na područje Vogošće došla grupa od oko 70 vojnika na poziv Mirka Krajišnika, brata Momčila Krajišnika i Rajka Koprivice, tadašnjeg predsjednika opštine. Što se tiče "Vasketovih" ljudi potvrdio je da su bili aktivni na linijama srpske vojske na brdu Žuč.

Karadžić se u dodatnom ispitivanju pozvao na akt Saveznog sekretarijata za narodnu odbranu bivše SFRJ iz septembra 1991. godine kojim je izjednačen status dobrovoljaca i regularnih vojnika. S obzirom da je RS preuzela zakone bivše države, opštinske vlasti su, po Karadžiću, bile dužne da plaćaju "dobrovoljce", kako optuženi naziva pripadnike paravojnih grupa.

Trifunović je zbog pada kote 850 na Žuči sredinom decembra 1992. godine uhapšen zajedno sa svoja četiri pomoćnika, komadnom Rajlovačke brigade i opštinskim rukovodstvom Vogošće, Ilijaša i Rajlovca. Uhapšeni su po naredbi tadašnjeg komandanta igmanske brigade Velimira Dunjića, koji je danas zamijenio Trifunovića na klupi za svjedoke.

Prema sažetku pisane izjave koji je dao timu odbrane, Dunjić je krajem novembra 1992. godine imenovan za koordinatora Ilidžanske, Rajlovačke i Igmanske brigade VRS. U unakrsnom ispitivanju je potvrdio da je jedinica četničkog vojvode Branislava Gavrilovića "Brneta" bila u sastavu Igmanske brigade kojom je komandovao od septembra 1992. do januara 1993. godine.

Dunjić ne vidi ništa loše u tome što su "Brnetovi" ljudi bili pod njegovom komadnom pošto su vlasti RS u drugoj polovini 1992. godine pripadnicima paravojnih snaga dodijelile status dobrovoljaca. Kaže da nije znao za reputaciju "Brnetovih" ljudi, kao ni za njihove zločinačke i kriminalne aktivnosti, a u to vrijeme ga "nisu zanimale ideološke razlike "već samo "borci koji će izvršavati njegova naređenja".

Tužiteljica Kimberli Vest/Kimberly West je Dunjiću pokazala borbeni izvještaj generala Stanislava Galića od 18. novembra 1992. godine u kojem se navodi da na području Rajlovca grupa "Brnetovih" ljudi "nanosi štetu" ugledu srpske vojske. Na pitanje kako to da je njegov nadređeni imao saznanja o nečemu što on kao komandant navodno nije znao, odgovorio je da je to "kao kada te na klizanju pitaju za umjetnički dojam".

Dunjić, naime, kaže da su informacije o šteti ugledu srpske vojske, navedene u Galićevom dokumentu, "previše uopštene" da bi na osnovu njih mogao da preduzme odgovarajuće mjere. Potvrdio je, pak, da je zbog ličnog konflikta sa generalom Galićem u januaru 1993. godine smijenjen, nakon čega je prekomandovan u Vojsku Jugoslavije koju je napustio 1994. godine. Zbog, kako je rekao, "pijeteta" prema Galiću o tome nije bio voljan govoriti na javnoj sjednici.

Dijeljenje sadržaja