Svedok odbrane Radovana Karadžića tvrdi da je Armija BiH u Sarajevu imala više teškog naoružanja od Sarajevsko-romanijskog korpusa VRS. Tvrdi, takođe, da srpske snage nisu nikada primenjivale taktiku "kaznenog granatiranja" što je, po tužilaštvu, bila "nezaobilazna karakteristika" artiljerijskih napada na Sarajevo

Nakon što je prošle sedmice tvrdio da su srpske snage u i oko Sarajeva bile u "unutrašnjem" i "spoljašnjem" okruženju protivničkih snaga, bivši načelnik artiljerije Prve sarajevske motorizovane brigade Savo Simić je danas u unakrsnom ispitivanju potvrdio da je cilj Sarajevsko-romanijskog korpusa bio da po svaku cenu spreči deblokadu Sarajeva. Tužilac Tiger/Tieger se zadovoljio da u dokaze uvede dokument VRS na osnovu kojeg je svedok to potvrdio, ne insistirajući na tome zašto je trebalo "sprečiti deblokadu" ako Sarajevo – kako su u dosadašnjem toku dokaznog postupka odbrane tvrdili mnogi od Karadžićevih svedoka – "nikada nije bilo u blokadi", odnosno pod opsadom.

Simić, takođe, tvrdi da on i njegova jedinica nikada nisu dobili naređenje da dejstvuju po civilnim metama, a u cilju "kažnjavanja" protivničke strane zbog njenih akcija na sarajevskom ili drugim frontovima. Kažeda je delovao samo po vojnim metama, uzvratnom paljbom na lokacije sa kojih je otvarana vatra po srpskim snagama. Smatra da je na Armiji BiH bila odgovornost da ne otvara vatru sa mesta na kojima je bilo civila, jer su ih, kaže, time direktno ugrožavali.

Tužilac je na to pročitao deo presretnutog razgovora od 22. maja 1992. godine u kojem Ratko Mladić preti da će izvršiti "odmazdu po gradu" i najavljuje "potres Sarajeva" ukoliko i jedan metak bude ispaljen na kasarne ili neki srpski vojnik bude povređen. Na tužiočevu tvrdnju da je "kažnjavanje bilo nezaobilazna karakteristika granatiranja Sarajeva od prvog dana", Simić je odgovorio da je general Mladić "možda to rekao kako bi zastrašio drugu stranu odnosno skrenuo im pažnju da prestanu sa dejstvima i provokacijama po srpskim položajima".

Prema Simiću, između sukobljenih strana je postojao "paritet" u teškom naoružanju. VRS je, istina, na samom početku rata bila u tom pogledu nadmoćnija, ali se protivnička strana "brzo konsolidovala" i uzela velike količine teškog naoružanja – tenkova, topova, višecevnih raketnih bacača i drugog artiljerijskog oruđa – iz sarajevskih kasarni koje je napustila JNA.

U izjavi Karadžićevoj odbrani svedok je tvrdio da su modifikovane avio-bombe bile "precizne poput standardnog artiljerijskog oružja" i da nije bilo odstupanja od njihove zacrtane putanje. Takve zaključke je, kaže, izveo iz ličnog iskustva pošto je krajem 1994. godine dva puta "osmatrao dejstvo" avio-bombi na Nišićkoj visoravni i regionu Trnova. Tvrdio je da je lansiranje rađeno "po protokolu" uz upotrebu tablica gađanja. Nakon što mu je prikazan video snimak televizijskog priloga o upotrebi raketnih lansirnih rampi za ispaljivanje modifikovanih avio-bombi, složio se sa tužiocem da sem ta dva primera nema nikakvo posebno znanje o ispaljivanju modifikovanih avio-bombi iz višecevnih lansera, kao i da ne zna da li su ih drugi koristili.

Dijeljenje sadržaja