Policijski inspektor Gvozden Gagić tvrdi da su pripadnici Arkanove jedinice u Erdutu bili organizaciono potčinjeni srpskoj Teritorijalnoj odbrani i Novosadskom korpusu JNA, a ne Državnoj bezbednosti Srbije. Negira da je u Erdutu viđao Franka Simatovića

Svedok odbrane Franka Simatovića, policijski pukovnik Gvozden Gagić je u septembru 1991. godine pristupio jedinici dobrovoljaca SUP Beograd koja je upućena u Dalj, u Istočnoj Slavoniji. Gagićev motiv za odlazak u Dalj je, kaže, bila "porodična tradicija njegovih predaka da učestvuju u ratovima".

Beogradska jedinica je ubrzo iz Dalja prebačena u odmaralište fabrike "Saponia" u Erdutu a njeni pripadnici su se hranili u 101. regrutnom centru pod komandom Željka Ražnatovića Arkana. Gagić kaže da je Arkana upoznao preko Radovana Stojčića Badže, komandanta Teritorijalne odbrane SAO Istočne Slavonije, Baranje i Zapadnog Srema (SBZS) u čijem je sastavu, tvrdi, bila i jedinica iz Beograda. Na vrhu komandnog lanca je bio Andrija Biorčević, komandant Novosadskog korpusa JNA.

Budući da je njegova jedinica obezbeđivala granični prelaz između Srbije i Istočne Slavonije, Gagić kaže da je imao prilike da vidi dolazak "svih vrsta formacija" u Erdut, uključujući i Arkanovu Srpsku dobrovoljačku gardu (SDG). Tvrdi da se na terenu uverio da su "arkanovci" bili "organizaciono potčinjeni" Badži, a izvršavali su borbene zadatke i po naredbi Novosadskog korpusa. Arkan je, kaže, bio u "korektnim i prisnim odnosima sa komandantom Novosadskog korpusa, "ponašao se kao potčinjeni koji nije izlazio iz sistema i izvršavao je postavljene zadatke".

Po tvrdnjama svedoka, pripadnici SDG nisu dobili oružje iz MUP Srbije već su se snabdevali u štabu TO u Dalju. Njihovu obuku su u početku vršili pripadnici Specijalne antiterorističke jedinice (SAJ) javne bezbednosti Srbije, a kasnije su najbolji polaznici imenovani za instruktore koji su nastavljali trening. Na taj način odbrana je, kao i u dosadašnjem toku svog dokaznog postupka, odricala vezu Arkana sa srpskom tajnom službom na čijem su čelu bili Stanišić i Simatović koji se terete za zločine policijskih i paravojnih formacija nad civilima tokom ratova u Hrvatskoj i BiH.

Neposredno nakon pada Vukovara u novembru 1991. godine, komandant Novosadskog korpusa je u znak zahvalnosti za učešće u "odbrani" Borova sela na "prigodnoj večeri" darovao Arkanu, Badži i komandantu SAJ Živku Trajkoviću trofejno oružje. U to vreme su se, rekao je Gagić, u Erdutu povremeno organizovale večere i "koncerti za podizanje morala i opuštanje u sred ratnog stradanja", ali tvrdi da u takvim prilikama nikada nije bio prisutan Simatović, niti ga je viđao na području Istočne Slavonije.

Gagić je u aprilu 1992. godine vraćen u Beograd gde je kasnije, kao načelnik u Službi za otkrivanje ratnih zločina, učestvovao u hapšenju pripadnika jedinice "Žute ose" optuženih za zločine u Zvorniku, a potom i "Škorpiona" odgovornih za ubistva Muslimana u Trnovu. Tvrdi da tokom istrage nije došao do informacija o vezi između tih jedinica i Državne bezbednosti Srbije. Svedok će u ponedeljak odgovarati na pitanja Stanišićevog branioca i optužbe.

Dijeljenje sadržaja