Penzionisani pukovnik VRS na suđenju Mići Stanišiću i Stojanu Župljaninu tvrdi da tokom 1992. godine policijske jedinice u Sanskom Mostu nisu bile pretpočinjene vojsci kao što odbrana nastoji da dokaže


Na suđenju čelnicima policije bosanskih Srba završeno je svedočenje penzionisanog pukovnika VRS Branka Basare koji je 1992. godine bio komandant VI krajiške brigade stacionirane u Sanskom Mostu. On je juče, svedočeći iz Beograda putem video linka, rekao da tokom 1992. godine vojska nije bila nadležna za komandovanje policijskim snagama.

Odbrana bivšeg ministra policije Miće Stanišića fokusirala je najveći deo unakrsnog ispitivanja upravo na naredbu o pretpočinjavanju policije vojsci. Teza odbrane je da su tokom perioda na koji se odnosi optužnica, od proleća do kraja 1992. godine, policijske jedinice u Sanskom Mostu bile pretpočinjene VRS. Basara se složio da je postojala takva zakonska mogućnost tokom ratnog stanja koje tada još nije bilo proglašeno, već je na snazi je bilo stanje "neposredne ratne opasnosti". On je još istakao da "nikada na teritoriji Sanskog Mosta nije pod svoju komandu stavio jedinice policije".

Basara je, takođe, odbacio navode Stanišićeve odbrane da su isključivo vojni sudovi bili nadležni za procesuiranje počinilaca ratnih zločina tokom 1992. godine, tvrdeći da su pod njihovom nadležnošću bili isključivo pripadnici vojske. Za civilna lica koja počine krivična nadležni su bili organi MUP.

Branilac drugooptuženog Stojana Župljanina je od svedoka tražio da opiše kako je iz logora Manjača spasao jednog Muslimana kojeg je potom, obučenog u uniformu vojnog policajca, izveo sa teritorije Bosne i Hercegovine, kao i o spašavanju još četiri zatočena Muslimana. Sudija je primetio da su to "plemenita dela", ali je zamolio branioca da "koristi vreme za pitanja koja mogu biti relevantna za slučaj".

U dodatnom ispitivanju, na pitanje tužiteljice na osnovu kojih su optužbi ljudi zatvarani u logor Manjača, svedok je odgovorio da se uglavnom radilo o slučajevima "kada nekog označe kao muslimanskog ekstremistu". Basara se složio da to ne može biti zakonski kažnjivo delo, ali je na tužiteljičino pitanje zašto se pored petorice spašenih koje je pomenuo Župljaninov branilac nije pozabavio i slučajevim stotina drugih zatočenika Manjače, odgovorio da "nije imao vremena ni za sebe" i nije želeo da se meša u tuđe poslove.

Dijeljenje sadržaja