Prema odbrani generala Dragomira Miloševića, na Markalama u avgustu 1995. godine nije eksplodirala minobacačka granata već "podmetnuta eksplozivna naprava" od koje niko nije stradao, a žrtve koje su prikazane na TV snimcima su tu donete sa nekih drugih mesta gde su poginule


Odbrana generala Dragomira Miloševića je danas, u razmaku od samo desetak minuta, iznela dve međusobno isključive teorije o poreklu eksplozije ispred Markala u kojoj su, prema optužnici protiv tadašnjeg komandanta Sarajevsko-romanijskog korpusa VRS, 28. avgusta 1995. godine ubijene 43 osobe a 75 ih je ranjeno.

Pošto je zaštićeni svedok optužbe, bivši pripadnik jedinice za Kontra-diverzionu zaštitu MUP BiH, u jučerašnjem glavnom ispitivanju rekao da je analizom kratera utvrdio da je minobacačka granata od 120 mm ispaljena iz pravca juga, sa Trebevića gde su u to vreme bile pozicije Sarajevsko-romanijskog korpusa, branilac generala Miloševića, beogradski advokat Branislav Tapušković je danas najpre ukazao da je granata mogla da bude ispaljena i sa položaja Armije BiH na koti Čolina kapa, takođe na Trebeviću. Svedok je, međutim, isključio takvu mogućnost ukazujući da su eksperti UN, koji su takođe analizirali krater, došli do identičnog zaključka o uglu pod kojim je pala granata, na osnovu čega je i određeno odakle je ispaljena.

Branilac je, tada, istupio sa novom teorijom: kategorički je tvrdio da u slučaju "Markala 2" nije bilo nikakve granate, već se radilo o podmetnutom eksplozivu koji je aktiviran uz pomoć daljinskog upravljača. Naglašavajući da to "tvrdi vrlo odgovorno" branilac je rekao da od te podmetnute eksplozije niko nije stradao, već su na taj prostor "donete žrtve koje su poginule negde drugde" i tako postavljena scena navodnog masakra.

Na pitanje sudije Harhofa čime dokazuje te svoje tvrdnje, Tapušković se pozvao na "niz dokaza koji su već izvedeni" ne navodeći na koje se iskaze ili dokumente to odnosi, kao i na činjenicu da radari UNPROFOR nisu tog 28. avgusta 1995. godine registrovali ni ispaljivanje ni let minobacačkog projektila. Branilac je dodao da su na isti način, podmetanjem eksplozivnih naprava, izazvane i mnoge druge eksplozije iz incidenata granatiranje koje optužnica pripisuje generalu Miloševiću – kao što je pogibija 7 i ranjavanje 12 ljudi na pumpi za vodu smeštenoj u svetlarniku razorene škole u naselju Dobrinja, ili smrt dvogodišnje Almedine Burek u stanu u Geteovoj ulici 12, pogođene šrapnelom koji je prošao kroz zid zgrade.

Ovakve Tapuškovićeve tvrdnje zaštićeni svedok je nazvao "najcrnjim floskulama koje je u životu čuo", rekavši da one predstavljaju "treće ubijanje žrtava." Prvo su, rekao je, žrtve ubijene fizički, zatim ismejavanjem na TV Pale a sada i poricanjem. Dodao je kako u Bosni, tim povodom, postoji sledeći komentar: "Sve granate koje nisu nikoga povredile ili ubile ispalili su Srbi, a sve granate od kojih su ginuli civili ispalila je bošnjačka strana."

Valja podsetiti da se na isti način – totalnim poricanjem zločina – branio i general Stanislav Galić, prethodnik generala Miloševića na položaju komandanta Sarajevsko-romanijskog korpusa, optužen za artiljerijski i snajperski teror nad Sarajevom od septembra 1992. do avgusta 1994. godine. Takva odbrana mu, međutim, nije donela ništa dobro: pravosnažno je osuđen na kaznu doživotnog zatvora.

Dijeljenje sadržaja