Sead Bekrić, svedok odbrane Nasera Orića, opisuje kako je sa civilima u Srebrenici 1992. i 1993. godine, “očajnički tragao za hranom”

“Zvali su nas torbari”, rekao je Sead Bekrić svedočeći u nastavku dokaznog postupka odbrane Nasera Orića i opisujući u kakvoj se situaciji našao kada je u septembru 1992. godine, kao trinaestogodišnji dečak, sa porodicom proteran iz sela Voljavica u bratunačkoj opštini.

Bekrić je opisao kako je gotovo godinu dana, u grupi “izgladnelih i očajnih izbeglica” iz srebreničkih i bratunačkih sela, tumarao tim područjem u potrazi za hranom. “Pratili smo akcije snaga koje su pružale otpor agresoru”, opisao je Bekrić jedinice koje su se, prema njegovim rečima , spontano okupljale oko lokalnih lidera Hakije Meholjića, Akifa Ustića i Zulfe Tursunovića. Oni su “nastojali da odbrane ili povrate svoja sela”, a torbari bi pratili njihove akcije, rekao je Bekrić.

“U napuštene kuće upadali smo i pre i za vreme i nakon oružanih akcija”, opisao je svedok, precizirajući kako je “torbara bilo svuda”. Na pitanje sudije nije li to bilo suviše opasno, Bekrić je odgovorio da su ljudi bili očajni i da je njihov izbor bio “ili da rizikuju život u potrazi za hranom ili da umru od gladi”.

Tražeći utočište i hranu svedok je prošao sela Ježestica, Sase, Bjelovac, Pobrđe, Močevići a u selu Kravica se našao na pravoslavni Božić 1993. godine tokom napada kojim je, prema tužiocu, Naser Orić komandovao i u njemu učestvovao.

Selo je opljačkano i spaljeno, tvrdi tužilac, ali prema Bekrićevom svedočenju, kuće u Kravici su bile “zahvaćene plamenom nakon što su na njih padale granate ispaljene sa srpskih položaja”. Srbi su se, prema rečima svedoka, koristili raznim trikovima, pritajivši se u kućama iz kojih bi zatim iznenada otvarali vatru.

U jednoj kući u Kravici Bekrić video tela “dvoje starijih ljudi kraj kojih je bio mitraljez”. Pronašao je 25 kilograma brašna, kamuflažne pantalone koje je kasnije uspeo da proda, kao i flašu rakije.

Sead Bekrić je potvrdio i stav odbrane da u drugoj polovini 1992. i početkom 1993. godine nije postojala komunikacija među selima i naseljima u ovom području. Svedok tvrdi da sredstva komunikacije na koja je nailazio, kao što su radio stanice ili voki-toki aparati, “nisu imala baterije”. Čitavo područje je prema njegovim rečima bilo neprekidno pod artiljerijskom vatrom sa položaja VRS u području Srebrenice, ali i sa druge strane Drine, iz Srbije. Pojedine lokacije su prema Bekrićevom opisu gađane i iz malih poljoprivrednih aviona koji su takođe dolazili sa teritorije Srbije.

Sead Bekrić je svedočio na engleskom jeziku jer od septembra 1993. godine živi na Floridi. U SAD je prebačen nakon što je stradao u eksploziji granate na fudbalskom igralištu u Srebrenici i ostao bez vida. U nastavku svedočenja Bekrić će sutra odgovarati na pitanja tužioca.

Dijeljenje sadržaja