Kanadjanin Roland Kit, koji je u februaru i martu 1999. proveo pet sedmica u sastavu Kosovske verifikacione misije, tvrdi da pojedini posmatrači OEBS nisu bili objektivni, kao ni sposobni da obavljaju posao koji im je poveren. Sudijski prekor Miloševiću zbog “kapricioznog” ponašanja.


U kosovskom delu dokaznog postupka optužbe svedočila su petorica bivših šefova Verifikacione misije OEBS na Kosovu, krajem 1998. i početkom 1999. godine. Opisali su na koje su sve načine “verifikatori” bili onemogućavani da obavljaju svoj posao, to jest da utvrdjuju da li su brojnost, naoružanje i aktivnosti jugoslovenske vojske i srpske policije na Kosovu u skladu sa odredbama sporazuma Milošević-Holbruk/Holbrooke iz oktobra 1998.

Njihovo svedočenje odbrana Slobodana Miloševića pokušava da ospori iskazom Kanadjanina Rolanda Kita/Keith, koji je od sredine februara do 20. marta 1999. bio u sastavu Verifikacione misije, najpre u Glogovcu, a zatim u Kosovu Polju. Prema njegovom svedočenju, vojne i policijske snage su “uglavnom poštovale sporazum” a zapovednici VJ i MUP-a Srbije s kojima je kontaktirao su bili “spremni na saradnju i odgovarali su na sva pitanja i zahteve” njegovog verifikatorskog tima. Vojska je prema njegovim rečima “uglavnom bila u kasarnama”, dok je policija “rutinski patrolirala” lokalnim putevima i, posebno, glavnom saobračajnicom Priština-Peć. On nije primetio nikakve slučajeve da vojska ili policija zlostavljaju civilno stanovništvo, ali je u razgovorima sa Albancima čuo da je bilo slučajeva oduzimanja dokumenata ili kratkotrajnih pritvaranja.

U okolnim albanskim selima Kit je, kako je svedočio, sretao lokalne seoske straže sastavljene od 5-6 pripadnika OVK, koji su držali “statičke punktove” na ulazima u sela. U obližnjim šumama se, po njegovim rečima, nalazila jedna četa OVK, sastavljena od oko 35 ljudi, koji su bili bolje naoružani od seoskih straža i koji su, po njegovoj proceni, predstavljali “mali element većih snaga.” Na sudijsko pitanje da li je OVK imala razvijenu komandnu strukturu, svedok je odgovorio potvrdno i dodao da bi lokalni komandanti odgovarali na njegove zahteve tek pošto bi se konsultovali sa nadredjenima.

U dokazni materijal odbrana je uvela svedokove beleške, u kojima su opisivani pojedini incidenti koji su se dogodili tokom njegovog boravka na Kosovu. Radilo se, uglavnom, o napadima OVK na policijske patrole, kao i o pojedinačnim ubistvima i otmicama. Prema svedoku, najčešće se radilo o “provokacijama OVK.” Broj takvih napada se postepeno povećavao i početkom marta 1999. je, prema svedoku, prerastao u “pobunu na srednjem nivou”, a vlasti su na to odgovarale angažovanjem masivnijih vojnih i policijskih snaga sa tenkovima, oklopnim vozilima i artiljerijskom podrškom. Po svedoku, bio je to adekvatan odgovor vlasti na “oružanu pobunu.”

U unakrsnom ispitivanju, tužilac Džefri Najs/Geoffrey Nice je iskazu Rolanda Kita suprostavio izjave britanskih i kanadskih generala koji su zapovedali Verifikacionom misijom i koji su imali suprotne ocene o kooperativnosti jugoslovenske odnosno srpske strane, kao i o odgovornosti za ono što se dogadjalo na terenu. Svedok je, medjutim, ostao pri svojim stavovima, izražavajući sumnju u objektivnost nekih od pripadnika verifikacione misije i ukazujući da mnogi od njih nisu bili osposobljeni za ono što su radili na Kosovu.

Tužilac je, sa svoje strane, ukazivao da je Kit “proveo samo pet nedelja u samo malom delu Kosova”, da nije imao pristupa obaveštajnim informacijama koje su bile dostupne višim oficirima i šefovima misije, kao i da nije imao kontakte sa političkim i vojnim vrhovima ni jedne od sukobljenih strana, nastojeći tako da umanji vrednost svedočenja kanadskog kapetana.

Milošević je i ovom prilikom odbio nekoliko puta ponovljenu ponudu sudskog veća da se uključi u direktno i dopunsko ispitivanje svedoka, što je sudiju Robinsona navelo da njegovo ponašanje oceni kao “kapriciozno” i da mu ukaže kako se od njega očekuje “zrelije ponašanje.”

Dijeljenje sadržaja