Milan Pejić, svjedok odbrane Radovana Karadžića

Na suđenju Radovanu Karadžiću oboren je rekord po broju saslušanih iskaza u jednom danu, pošto su kroz sudnicu prodefilovala čak četiri svedoka odbrane. Takvoj brzini izvođenja dokaza doprineli su nalozi veća da se iz izjava svedoka koje Karadžić predlaže u dokaze izbace delovi koji se odnose na navodne zločine druge strane, na latinskom "tu quoque", jer takva odbrana nije prihvatljiva pred Tribunalom.

Nakon završenog iskaza Zdravka Čvore sa Pala, na klupu za svedoke je izveden Milan Pejić, bivši šef Klinike za uho, grlo i nos u koševskoj bolnici. U sažetku njegove izjave se navodi da mu je na sastanku lekarskog kolegijuma u aprilu 1992. godine ponuđeno da potpiše izjavu kojom se Radovan Karadžić proglašava ratnim zločincem i traži da mu se oduzme zvanje doktora i zabrani rad, zbog navodnih snajperskih napada na stanovnike Sarajeva. Nakon što je maju 1992. zaustavljen autobus koji je lekare dovozio u bolnicu i traženo da iz njega izađu Srbi, što je sprečio doktor Utvo Hodžić, Pejić je prestao da ide u bolnicu. Postao je načelnik improvizovane bolnice u fabrici Žica u kojoj su, tvrdi, lečeni ranjeni pripadnici svih vojski i civili svih nacionalnosti.

U unakrsnom ispitivanju doktor Pejić je potvrdio da je Ramiz Mujkić primljen u bolnicu sa prelomom noge, ali se ne seća da su ga odvela dvojica pripadnika VRS. Pretpostavlja da tada nije bio u bolnici pošto se na otpusnoj listi, ispod njegovog otkucanog imena, nalazi potpis kolege Đurića. Ramiz Mujkić je na poziv optužbe u februaru prošle godine svedočio da je nakon trodnevnog prebijanja u bivšoj kasarni u Rajlovcu, prebačen u improvizovanu vojnu bolnicu a potom 22. avgusta u Planjinu kuću u opštini Vogošća, gde je bio zatvoren dva meseca.

Nakon Pejića iskaz je dao Goran Sikiraš, srednjoškolski profesor iz sela Grahovište u opštini Vogošća. U njegovoj izjavi se navodi da su Muslimani iz obližnjeg sela Kobilja Glava postavili barikade, te da su iz straha od naoružanih komšija stanovnici Grahovišta organizovali straže u aprilu i maju 1992. godine. Početkom maja su, tvrdi Sikiraš, iz Kobilje Glave granatirana srpska sela Grahovište, Balogvac i Hotolj, kao i fabrika Pretis. Svedok i nekoliko seljana su se početkom maja pridružili Vogošćanskoj brigadi SRK.

Tužiteljica Brana Mekena/Bronagh McKenna je osporavala svedokove tvrdnje da barikade nisu bile organizovane, već da su se ljudi spontano okupljali, iz straha. Prikazala je snimak na kojem Jovan Tintor, šef Kriznog štaba Vogošće, objašnjava da je bio zadužen za organizaciju barikada u Vogošći i Ilijašu i da je bio deo njihove organizacije u Sarajevu. Svedok je rekao da to prvi put vidi i da je "dva meseca bio u izolaciji" u svom selu, pa ne može ni da potvrdi ni da negira Tintoreve izjave. Tvrdi, takođe, da nije znao da su JNA i SDS naoružavali lokalne Srbe, iako mu je tužiteljica prikazala dokument JNA od 20. marta ’92. godine, u kojem se navodi da je Srbima vojska podelila oko 50.000, a SDS 17.000 komada oružja.