Bivši "arkanovac" Borislav Pelević tvrdi da je ta paravojna formacija 1992. i 1993. godine ratovala pod komandom krajinske vojske i policije, a 1994. i 1995. godine kao deo snaga bezbednosti bosanskih Srba, zbog čega je Radovan Karadžić nakon rata odlikovao Željka Ražnatovića "Karađorđevom zvezdom", a svedoka "ordenom Miloša Obilića"

U nastavku iskaza na suđenju bivšim šefovima Državne bezbednosti (DB) Srbije Jovici Stanišiću i Franku Simatoviću, optuženim za zločine policijskih i paravojnih jedinica nad nesrbima u Hrvatskoj i BiH, nekadašnji Arkanov prijatelj i saborac Borislav Pelević je nastavio da negira bilo kakav uticaj srpske tajne službe na Srpsku dobrovoljačku gardu (SDG), čiji je pripadnik bio. Svedočeći na poziv Simatovićeve odbrane, Pelević je juče rekao da su "arkanovci" 1992. i 1993. godine ratovali kao jedinica Teritorijalne odbrane takozvane SAO Slavonije, Baranje i Zapadnog Srema, kao i Milicije Krajine, i da je garda potom privremeno raspuštena.

Komandant Željko Ražnatović Arkan je, kaže svedok, ponovo mobilisao gardu u novembru 1994. godine kada mu je pomoćnik krajinskog ministra odbrane Milan Milanović zvani Mrgud saopštio da je na sastanku Slobodana Miloševića, Radovana Karadžića i Fikreta Abdića odlučeno da se u Cazinsku krajinu pošalju instruktori koji će obučavati Abdićeve vojnike, inače suprotstavljene Armiji BiH. Tada su, tvrdi Pelević, Arkanovi dobrovoljci prihvatili poziv i otišli u Veliku Kladušu, a tokom angažmana su primali dnevnice od Abdića.

U narednih godinu dana usledila su dva Karadžićeva poziva za pomoć "arkanovcima" – prvo u leto 1995. godine da se uključe u borbe na planini Treskavica, a potom u septembru i oktobru iste godine akcijama u Banjalučkoj regiji. U oba navrata bili su, tvrdi, pod komandom VRS. Simatovićev branilac Mihajlo Bakrač predočio je nekoliko vojnih dokumenata u kojima se SDG i "Škorpioni" pominju kao jedinice u sklopu združenih vojno-policijskih snaga Republike Srpske. Pelević je to potvrdio, ali je zamolio da se Arkanovi dobrovoljci "ne upoređuju sa Škorpionima", jedinicom koja je "kompromitovala srpsku vojsku u prethodnom ratu". Pelević, inače, nije učestvovao u borbama u BiH, jer je 1993. godine teško ranjen u Hrvatskoj, ali je posećivao saborce na ratištu i u tim situacijama, kaže, nije viđao optuženog Franka Simatovića.

Svedok tvrdi da su porodice pojedinih poginulih "arkanovaca" pravo na penziju ostvarile u Republici Srpskoj, a Radovan Karadžić je nakon rata odlikovao jedan broj preživelih. Među njima je i komandant Arkan kome je Karadžić 1996. godine dodelio "Karađorđevu zvezdu", dok je Pelevića odlikovao "ordenom Miloša Obilića".

Pelević tvrdi da SDG tokom ratova u Hrvatskoj i BiH nije imala ništa sa MUP i Državnom bezbednosti Srbije. Priznaje, doduše, da je Arkan bio u odličnim odnosima sa Radovanom Stojičićem Badžom, tadašnjim pomoćnikom ministra policije Srbije, ali "samo privatno". Glavno ispitivanje danas je okončano, a pred kraj zasedanja svedoku je nekoliko pitanja o odnosu DB Srbije i Arkanove garde postavio i Stanišićev branilac Vejn Džordaš/Wayne Jordash. Pelević je u odgovorima naveo da je srpska tajna služba nastojala da "sputa delovanje" SDG ali da za to nije imala "ni snage ni ljudstva". Ipak, zbog toga su, kaže, "arkanovci" prilikom odlaska na front izbegavali policijske punktove na granici, a iz redova SDG i Arkanove Stranke srpskog jedinstva su izbacivani kadrovi za koje se smatralo da su doušnici tajne službe.

Dijeljenje sadržaja