Nakon što su Srbi preuzeli vlast u Prijedoru u proleće 1992. godine Muslimani su nasumično hapšeni, a tek potom su "izmišljane optužbe", tvrdi bivši prijedorčanin na suđenju tadašnjim čelnicima policije bosanskih Srba

Prijedorski Muslimani su najpre hapšeni, a potom su izmišljane optužbe protiv njih, rekao je svedok tužilaštva na suđenju Mići Stanišiću i Stojanu Župljaninu, čelnicima policije bosanskih Srba. On je iskaz dao uz mere zaštite lika i pod pseudonimom ST-244 putem video veze iz Švedske.

Nakon preuzimanja vlasti u Prijedoru u noći 30. aprila 1992. godine, svedoku je prijatelj javio da ne ide na posao jer su srpske snage zauzele sve institucije i postavile kontrolne punktove širom grada i ne dozvoljavaju Muslimanima i Hrvatima da se vrate na posao. Narednih dana je povremeno na radiju čuo poziv upućen svima da se jave na radnu obavezu što je, kaže svedok, ustvari bio način da se uhapse oni nesrbi koji su još bili na slobodi. Njegov prijatelj koji se odazvao na taj poziv je uhapšen, odveden u logor Omarska gde je i ubijen.

Svedok je sa prozora posmatrao i hapšenje Muhameda Čehajića, bivšeg predsednika opštine Prijedor. Nesrbi su, tvrdi svedok, hapšeni bez razloga i bez uočljivog sistema, često na osnovu dojava njihovih srpskih komšija koji bi ih videli da se kreću ili kriju. Jednom prilikom je i sam bio priveden u policijsku stanicu nakon što je izašao iz stana kako bi uzeo akumulator iz auta da sluša radio. U stanici je dočekan optužbom da je "viđen kako u uniformi šeta gradom". Tvrdi da nije izlazio uopšte iz stana, te da nije imao oružje što je policija i utvrdila prilikom pretresa. Tog dana je, pušten kući i veruje da je "imao sreće" što su sva policijska vozila bila zauzeta pa nisu mogli da ga prebace u logor Omarska.

Sa prozora stana u kojem se skrivao svedok je 30. maja pratio napad srpskih snaga na Stari grad, deo Prijedora naseljen pretežno Muslimanima. Prvo se iz tenkova pucalo po naselju, a zatim su kuće zapaljene. Na fotografiji snimljenoj 1995. godine identifikovao je prazan prostor na mestu nekada "gusto naseljenog" prijedorskog Starog grada u kojem je tada živelo više od hiljadu stanovnika.

Branilac Stojana Župjanina, tadašnjeg šefa banjalučke policije, ukazivao je da su postojali razlozi za hapšenja i da je Čehajić priveden nakon napada na vojsku kod mesta Hambarine, zbog sumnje da je bio uključen u organizovanje oružane pobune. Svedok se složio da se to hapšenje desilo nakon incidenta kod Hambarina, ali je dodao da su mnogi hapšeni i pre toga. U dodatnom ispitivanju je, međutim, rekao da Čehajić nikada nije govorio o oružanoj pobuni kao načinu da se odupre Srbima nakon preuzimanja vlasti, već da su svi "naivno verovali" da mogu da ostanu u gradu pošto znaju da nisu krivi ni za šta.

U kratkom unakrsnom ispitivanju branilac Miće Stanišića, prvog ministra unutrašnjih poslova bosanskih Srba, ukazivao je da svedok nije direktan očevidac, već da je najveći deo informacija čuo od drugih.

Dijeljenje sadržaja