Bivši komandant 52. brigade VJ Miloš Đošan tvrdi da do njega nikada nije došao izveštaj o učešću jedinica vojske i policije u spaljivanju starog jezgra Đakovice i ubistvima i proterivanju civila iz naselja Ćerim i sela Korenica i Meja 1999. godine, navedenim u optužnici protiv policijskog generala Vlastimira Đorđevića


Penzionisani general VJ Miloš Đošan tvrdi da u vreme NATO bombardovanja 1999. godine nije dobio nijedan izveštaj o učešću vojske i policije u zločinima na području Đakovice. On je u to vreme komandovao 52. artiljerijsko-raketnom brigadom i Garnizonom u Đakovici, a u Hag su ga pozvali branioci policijskog generala Vlastimira Đorđevića. Prethodno je, 2005. godine, iskaz dao i kao svedok odbrane Slobodana Miloševića, a transkript sa tog suđenja uveden je danas u dokaze.

U optužnici kojom se Đorđević tereti za učešće u udruženom zločinačkom poduhvatu sa ciljem proterivanja Albanaca sa Kosova, navode se i brojni zločini na području Đakovice. Među najtežima su uništavanje Hadum džamije i spaljivanje istorijske četvrti u centru grada, a naročito ubistva i proterivanja civila iz naselja Ćerim/Qerim i sela Korenica i Meja. Đošan je prvi put negirao učešće vojske i policije u tim zločinima još 2002. godine kada je intervjuisan od strane srpske Komisije za saradnju sa Haškim tribunalom, povodom navoda o zločinima nad albanskim civilima zabeleženim u knjizi beogradskog Fonda za humanitarno pravo "Kosovo – Kako viđeno tako rečeno". Svedokov intervju sa tom komisijom danas je uveden u dokaze, a on je ponovio većinu tadašnjih navoda.

Prvo, general Đošan tvrdi da su objekti u užem centru Đakovice, pa tako i stara džamija i biblioteka, stradali od NATO bombardovanja, a ne usled delovanja srpskih snaga bezbednosti. Priznaje da nije lično video kako je zapaljen stari deo grada, ali je prihvatio tvrdnju jednog od potčinjenih oficira koji mu je rekao da je požar izbio već prvog dana NATO udara 24. marta 1999. godine nakon pogotka raketom iz vazduha. Vatru je, kaže Đošan, bilo nemoguće obuzdati i pored velikih napora srpskih vatrogasaca, jer je centar grada bio izgrađen uglavnom od drveta.

Prema optužnici protiv Đorđevića, srpska vojska i policija su u noći između 1. i 2. aprila 1999. godine ušle u đakovičko naselje Ćerim i odatle proterale albansko stanovništvo i ubile oko 50 civila, među kojima je i oko 20 žena i dece u podrumu jedne kuće u ulici Miloša Gilića. Svedok kaže da je vod njegove brigade bio smešten u naselju Ćerim, ali da ga niko nije izvestio o "navodnim zločinima" nad stanovnicima Đakovice. Đošan dodaje i da je lično prošao tim delom grada i da nije video ništa što bi ukazivalo na neke vanredne događaje. Njegova "vizita" se, doduše, odigrala noć pre počinjenja zločina navedenih u optužnici.

Mada priznaje da je njegova brigada 27. i 28. aprila 1999. godine učestvovala u napadu na đakovička sela Korenica i Meja, svedok negira da je znao za ubistvo oko 300 albanskih muškaraca, čiji su posmrtni ostaci dve godine kasnije pronađeni u masovnoj grobnici u Batajnici nadomak Beograda. Bio je, međutim, vrlo dobro upoznat sa napadom NATO avijacije na albansku izbegličku kolonu koji se u tom području dogodio dve nedelje kasnije. Osim za ubistva, Đošan je na NATO i Oslobodilačku vojsku Kosova prebacio odgovornost i za proterivanje albanskog stanovništva.

Dijeljenje sadržaja