Opisujući uticaj optuženih šefova srpske tajne službe Stanišića i Simatovića na događaje u RSK i Cazinskoj Krajini 1993. i 1994. godine, bivši vojni obaveštajac Slobodan Lazarević ukazao na delovanje Zajedničke komande "Pauk" sačinjene od "arkanovaca" i drugih specijalaca iz Srbije, pripadnika srpske vojske iz Krajine i Abdićevih snaga iz BiH. Kome je Stanišić bio "tata"?


Od uspostavljanja srpske vlasti u Krajini 1991. pa sve do njenog kraha u avgustu 1995. godine na tom području su delovale jedinice pod kontrolom Državne bezbednosti Srbije, tvrdi bivši vojni obaveštajac iz Beograda Slobodan Lazarević. On je u trećem svedočenju pred Tribunalom izneo svoja saznanja o ulozi dvojice šefova srpske tajne službe Jovice Stanišića i Franka Simatovića, optuženih za zločine specijalnih policijskih i paravojnih snaga u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini.

Bivši vojni obaveštajac se prvi put u Hagu pojavio na poziv optužbe u oktobru 2002. godine na suđenju Slobodanu Miloševiću, kada je rekao da su sve vojne, policijske i političke strukture Republike Srpska Krajina (RSK) bile pod kontrolom Beograda. Devet godina kasnije, u junu prošle godine, Lazarevića se, na iznenađenje mnogih, setila odbrana Ante Gotovine, optuženog za zločine nad Srbima u Krajini za vreme i nakon operacije "Oluja", i izvela ga kao svog prvog svedoka. Danas ponovo svedoči na poziv optužbe a glavno ispitivanje je bilo bazirano na transkriptu iskaza iz predmeta "Milošević", koji je na početku zasedanja uveden u dokaze.

Svedok je kao pripadnik Kontraobaveštajne službe (KOS) bivše JNA krajem 1991. godine upućen u Krajinu i u tamošnjem 21. korpusu sa Korduna postavljen na mesto oficira za vezu sa međunarodnim predstavnicima. Kaže da je Jovica Stanišić u početku češće dolazio na područje RSK, a kada su "organizacioni problemi" rešeni, na teren je slao svoje zamenike, odnosno "desne ruke", Franka Simatovića i Radojicu Raju Božovića.

Tvrdnju o uticaju Jovice Stanišića i srpske DB na događaje u Krajini svedok, između ostalog, temelji na informacijama do kojih je došao preko svog tadašnjeg prijatelja Toše Pajića, jednog od najuticajnijih policajaca u krajinskom MUP. Lazarević tvrdi da je Pajić održavao redovne telefonske kontakte sa Stanišićem, koga je u neformalnim razgovorima zvao "tata". Osim preko Pajića, srpska DB je, kaže svedok, i na druge načine uticala na situaciju u Krajini. Tako je u okviru Lazarevićevog 21. korpusa delovala antiteroristička jedinica sačinjena od "mladića sa policijskim dosijeom" koji su tvrdili da primaju platu od srpske policije. Zadatak im je, kaže, bio da zastrašuju ljude i izazivaju nemire s ciljem stvaranja krize kad god bi cene na crnom tržištu pale ili kad bi se približili mirovni pregovori.

Vrhunac angažovanja srpske tajne službe na tom prostoru bilo je, svedočio je Lazarević, osnivanje Zajedničke komande "Pauk" u koju je 1993. godine ušlo oko 400 vojnika 21. korpusa, 200 pripadnika srpskog MUP, stotinak "arkanovaca" i jedan broj pripadnika vojske Fikreta Abdića. "Radilo se takoreći o međunarodnoj jedinici sačinjenoj od ljudi iz BiH, Srbije i Krajine", duhovito je primetio Lazarević. Pripadnici te jedinice su, tvrdi, imali najmodernije naoružanje i uniforme, tako da su izgledali kao NATO vojnici.


Proklamovani cilj slanja policijskih i paravojnih snaga iz Srbije bila je pomoć muslimanskoj "braći" u borbi protiv njihovih sunarodnika iz Petog korpusa Armije BiH, a Lazarević kaže da je skriveni motiv, sudeći po prisustvu "arkanovaca", morao biti novac. "Paukom" su, naglasio je, prilikom borbi za Veliku Kladušu 1994. godine komandovale Stanišićeve "desne ruke" Simatović i Božović.

Pred kraj današnjeg zasedanja Stanišićev branilac Džordaš/Jordash je počeo unakrsno ispitivanje svedoka.

Dijeljenje sadržaja