Zločini koje su u Višegradu počinili Milan i Sredoje Lukić, a posebno živo spaljivanje nemoćnih civila, po oceni Pretresnog veća "zauzimaju visoko mesto u dugoj, tužnoj i bednoj istoriji ljudske nečovečnosti" kojom je obilovao XX vek


Ocenjujući njihove postupke "najgorim primerima nečovečnosti" Pretresno veće je danas prvooptuženog Milana Lukića osudilo na kaznu doživotnog zatvora, dok je njegovom rođaku i saučesniku u višegradskim zločinima, Sredoju Lukiću, izreklo kaznu od 30 godina zatvora.

Milan Lukić, nekadašnji vođa višegradskih "Belih orlova" i "Osvetnika", je proglašen krivim za sve zločine navedene u optužnici: streljanje pet Bošnjaka na Drini 7. juna 1992. godine, izvođenje i ubistvo 7 radnika fabrike Varda, "žive lomače" u višegradskoj Pionirskoj ulici i naselju Bikavac, gde je u obe kuče zapaljeno najmanje 120 žena, dece i staraca, zatim za "hladnokrvno i drsko" ubistvo Hajre Korić, kao i za brutalno zlostavljanje zatočenika logora Uzamnica kraj Višegrada. U svim tim zločinima Milan Lukić je, po oceni Pretresnog veća, imao "dominirajuću ulogu", ispoljio je "bezobzirno i zlonamerno nepoštovanje ljudskih života" i lično je, kako su izračunale sudije, "ubio najmanje 132 osobe." Veće je kao "nepouzdanu i neverodostojnu" odbacilo njegovu odbranu alibijem i proglasilo ga krivim za progone, ubistva, istrebljenje, okrutno postupanje i nehumana dela, koji se u 19 tačaka optužnice kvalifikuju kao zločini protiv čovečnosti i kršenja zakona i običaja ratovanja.

Pretresno veće se, donekle, podelilo u oceni odgovornosti Sredoja Lukića, koji se teretio za "žive lomače" u Pionirskoj ulici i na Bikavcu, kao i za zlostavljanje zatočenika u logoru Uzamnica. Veće je, prvo, zaključilo da je Sredoje bio u kući Jusufa Memića u koju su prvo zatvoreni civili iz sela Koritnik i gde su ih Milan Lukić i njegovi ljudi opljačkali, pre nego što su ih odveli u kuću Adema Omeragića u kojoj su živi spaljeni. Mada ne postoje dokazi da je Sredoje Lukić zapalio tu kuću ili da je pucao u ljude koji su pokušavali da pobegnu, veće je – uz suprotno mišljenje sudije Robinsona – zaključilo da je on bitno doprineo smrti najmanje 59 osoba u čijem je premeštanju učestvovao, što ga čini odgovornim za pomaganje i podržavanje ubistva.

U odnosu na drugu "živu lomaču", u naselju Bikavac, veće je – uz suprotno mišljenje sudije Davida – zaključilo da učešće Sredoja Lukića u tom zločinu nije dokazano izvan razumne sumnje, pa ga je oslobodilo po toj tački optužnice. Osim za pomaganje i podržavanje ubistva u Pionirskoj ulici, Sredoje Lukić je proglašen krivim i za brutalno zlostavljanje zatočenika u logoru Uzamnica.

Zanimljivo je da je većinom glasova – uz suprotno mišljenje sudije Robinsona – ovo Pretresno veće zaključilo da je Mitar Vasiljević 14. juna 1992. godine bio u Pionirskoj ulici i učestvovao u spaljivanju ljudi u kući Adema Omeragića. Vasiljević je bio optužen za taj zločin ali je veće koje mu je sudilo prihvatilo dokaze da je tog dana pao s konja, polomio nogu i prebačen u bolnicu u Užicu, pa je oslobođen odgovornosti za "živu lomaču" u Pionirskoj i osuđen na 15 godina zatvora zbog učešća u streljanju 5 Bošnjaka na Drini. Tu presudu je, zatim, potvrdilo i Žalbeno veće Tribunala.

Dijeljenje sadržaja