Tomislav Puhalac, svjedok odbrane Ratka Mladića

Tomislav Puhalac je pre rata u BiH bio zaposlen u Državnoj bezbednosti BiH, a od 1992. godine radio je za istu "firmu" u Republici Srpskoj. U izjavi timu Mladićeve odbrane uglavnom se bavio događajima koji su doveli do sukoba, okrivljujući pre svega Hrvate i Muslimane. Njihovi političari su, tvrdi, činili sve da "diskriminišu" srpske predstavnike u vlasti i onemoguće ih da učestvuju u donošenju odluka.

Muslimansko-hrvatska koalicija je, navodi Puhalac, mobilizaciju rezervnog sastava policije iskoristila za formiranje paravojnih formacija, a u tom procesu su "zloglasni kriminalci dobili akreditive MUP". Te osobe su, kaže, uznemiravale Srbe, između ostalog i zaustavljanjem na kontrolnim punktovima. Na jednom punktu zaustavljen je i svedok, oduzet mu je službeni pištolj i prećeno mu je da će biti ubijen. Ubrzo je, tvrdi, zajedno sa drugim Srbima izbačen sa posla i proteran iz Sarajeva. Njemu i drugim bivšim policajcima srpske nacionalnosti stanovi su, navodi, obijeni i opljačkani, a Srbi koji nisu napustili grad mučeni su i ubijani.

U unakrsnom ispitivanju, tužiteljica MekGregor/MacGregor je ukazala da je svedok napustio Sarajevo 4. aprila 1992. godine i da navodi iz izjave o događajima u gradu nakon tog dana nisu bazirani na ličnim već posrednim saznanjima. Svedok se sa tim donekle saglasio, ukazujući da je kao radnik tajne službe saznanja o sarajevskim događajima tokom celog rata dobijao iz izjava Srba koji su napuštali grad i presretnutih razgovora neprijateljske strane.

Upitan da li je preko svojih izvora čuo da je vojska bosanskih Srba u proleće 1992. godine uspostavila opsadu Sarajeva, Puhalac odgovara da su prsten oko grada prvo zatvorile snage Armije BiH tako što su učvrstile svoje punktove. A onda je srpska strana odgovorila istom merom, pa je tako Sarajevo tokom rata bilo u dvostrukom obruču.

U drugom delu današnjeg zasedanja svedočio je Trifko Komad, bivši član Glavnog i Izvršnog odbora Srpske demokratske stranke, a od početka 1993. godine do kraja rata zaposlenik Biroa vlade Republike Srpske u Beogradu. U dokaze je uvedena njegova izjava sa suđenja Radovanu Karadžiću gde je svedočio o funkcionisanju vlasti bosanskih Srba, a potom i dodatna izjava Mladićevoj odbrani. U njoj je pomenuo, a u sudnici detaljnije opisao, svoje ratne susrete sa optuženim.

Prvi put ga je sreo na Palama u maju 1992. godine na sastanku srpskih vojno-političkih zvaničnika, gde se razgovaralo o organizovanju odbrane Srba u BiH. Drugi put u julu 1993. godine kada je sa grupom pravoslavnih sveštenika iz Sjedinjenih Država u sedište Glavnog štaba VRS doneo humanitarnu pomoć za vojsku. Treći put sastali su se u Beogradu "samo u prolazu", a ne seća se kada. Detaljnije opservacije tih susreta nije izneo.