Bivši pripadnik vojske bosanskih Srba Stojan Džino kao učesnik napada na sarajevsko selo Ahatoviće komentarisao navode optužnice o posledicama tog čina – zatvaranju, premlaćivanju i ubistvima zarobljenih Muslimana i rušenju lokalne džamije

Pored tvrdnji koje iznose bezmalo svi svedoci odbrane Ratka Mladića, poput onih o brojčanoj prednosti Armije BiH i odbrambenom delovanju vojske bosanskih Srba na sarajevskom ratištu, bivši pripadnik Rajlovačke brigade Stojan Džino je opisao i borbe u selu Ahatovići, krajem maja i početkom juna 1992. godine. Po optužnici, tokom i nakon napada na Ahatoviće dogodilo se nekoliko zločina poput teških premlaćivanja i ubistava zarobljenih muslimanskih muškaraca i spaljivanja lokalne džamije.

Džino kaže da su 29. maja 1992. godine muslimanske snage napale srpske položaje u opštini Rajlovac, pa je usledio "protivnapad" u kojem su zauzeti Ahatovići. Svedok je komandovao jednim vodom Rajlovačke brigade i seća se da su njegovi vojnici zarobili 19 pripadnika Armije BiH s kojima su postupali "ljudski i humano" i sproveli ih u kasarnu Rajlovac.

Tužilac Edvard Džeremi/Edward Jeremy je u unakrsnom ispitivanju sugerisao da je to bio tek deo muslimanskih zarobljenika i da su mnogi od njih u kasarni teško premlaćivani, ponekad nasmrt. Džino kaže je nakon mesec ili dva saznao da je u kasarni "bilo takvih stvari". Tužilac je zatim suočio svedoka sa navodom optužnice po kojem je sredinom juna 1992. godine grupa Muslimana iz Ahatovića odvedena iz kasarne autobusom koji je na putu ka Palama zaustavljen pod izgovorom da je došlo do kvara, nakon čega je na njega otvorena minobacačka i pešadijska vatra. Tada je, po dokazima optužbe, stradalo najmanje 47 ljudi. Svedok je rekao da neposredno nakon incidenta o njemu nije imao saznanja i da je za stradanje zarobljenika saznao tek mnogo kasnije.

Odgovarajući na pitanja branioca Miodraga Stojanovića u dodatnom ispitivanju, rekao je da se "uopšte nije znalo ko je napao autobus", jer se incident odigrao u na šumskom putu u "međuzoni" između srpskih i muslimanskih snaga. Prekinuo ga je sudija Ori/Orie ukazujući da se radi o "nagađanju", a da je Pretresno veće dobilo "direktnije dokaze" od drugih svedoka. Na sudijsko pitanje o izvoru informacija, Džino je rekao da je 1994. godine prolazio tim putem i video ostatke napadnutog autobusa. Upitan da kaže tačnu lokaciju, odgovorio je: "Ne znam, ali sam video".

Razaranje sakralnih objekata i spomenika kulture se u optužnici protiv Ratka Mladića navodi kao element progona. Jedan od takvih objekata je i džamija u Ahatovićima koja je, po tužiocu, razorena 4. juna 1992. godine od strane pripadnika vojske bosanskih Srba. Današnji svedok je potvrdio odgovornost srpskih vojnika za razaranje džamije i dodao da ne zna tačno kako se to desilo, ali je video da je minaret odleteo u nebo "kao vasionski brod".

Svedok je u izjavi timu odbrane naveo da je u mesnoj zajednici Dobroševići koja je obuhvatala Ahatoviće živelo 999 Srba, 1.066 Muslimana i oko 200 Hrvata. Odnos se, priznaje, tokom rata drastično promenio, jer su, osim jedne muslimanske i tri hrvatske porodice, svi nesrbi napustili to područje. Džino, međutim, odbacuje tužiočevu sugestiju da su otišli zbog politike progona, navodeći da se radilo o prirodnoj težnji da se ljudi tokom rata sele na teritoriju pod kontrolom svojih sunarodnika.

Nakon Stojana Džine, na sednici zatvorenoj za javnost počeo je iskaz zaštićenog svedoka odbrane.

Dijeljenje sadržaja