Ratni predsjednik Kriznog štaba Ilijaša, Ratko Adžić, na suđenju Ratku Mladiću svjedočio da nije postojao plan progona Muslimana i Hrvata i da je njihov odlazak iz opštine "rezultat teškog i haotičnog stanja" a ne prisile. Osporavao je da je imao ovlasti nad Ilijaškom brigadom, a za dokumente koji pokazuju suprotno tvrdi da su puni grešaka

Na suđenju Ratku Mladiću svjedočio je imenjak optuženog Ratko Adžić, ratni predsjednik Kriznog štaba i Srpske opštine Ilijaš, a zatim i ministar unutrašnjih poslova Republike Srpske. U izjavi odbrani je naveo da je "SDS je sprovodio politiku odbrane Srba od genocida i etničkog čišćenja kojim su prijetili Muslimani i Hrvati" organizovani u Patriotsku ligu i Zelene beretke od strane SDA.

U prvim mjesecima rata na području Ilijaša je, po njegovim riječima, vladao "sporazumni mir", do muslimanske ofanzive 3. maja 1992. godine. Po izbijanju sukoba je, kaže, "nastojao je da osigura slobodu kretanja" za hrvatske i muslimanske civile. Tvrdi da nije postojao plan progona Muslimana i Hrvata i da je njihov odlazak iz opštine "rezultat teškog i haotičnog stanja" a ne prisile.

S obzirom na Adžićevu funkciju predsjednika Kriznog štaba sudiju Orija/Orie je zanimalo da li su srpske vojne snage u toj opštini bile pod njegovom komandom do formiranja VRS u maju 1992. Adžić je odgovorio da je komandovao samo Teritorijalnom odbranom. Nešto kasnije, međutim, u unakrsnom ispitivanju svjedok je rekao da je pod njegovom komandom bila i srpska policija.

Svjedok je, također, tvrdio nije imao ovlasti nad Ilijaškom brigadom, formiranom krajem maja 1992., osim "u smislu dogovaranja i savjetovanja komande". Tužiteljica Bajbls/Bibles mu je zato pokazala pismo od 12. juna 1992. godine u kojem Adžić od predsjednika RS Radovana Karadžića traži oružje za Ilijašku brigadu radi "odbrane i čišćenja terena", i potpisuje se kao komandant VSN. Na pitanje sudije šta znači ta skraćenica rekao je da se radi o vojnim snagama, odnosno Teritorijalnoj odbrani.

Tužiteljica ga je suočila i sa dokumentom kojim se nekolicini Muslimana odobrava da mogu da napuste Ilijaš. I na tom dokumentu s kraja juna 1992., s pečatom Ilijaške brigade, Adžić je potpisan kao "komandant". Svjedok, međutim, tvrdi da je u to vrijeme bio samo predsjednik opštine i da je kao komandant potpisan "greškom". Rekao je da je Crveni krst izdavao odobrenja građanima koji su željeli otići, a da je on "intervenisao" samo u "iznimnim situacijama".

Adžić je u unakrsnom ispitivanju suočen i sa dokumentom od 15. maja 1993. kojim je prijedorski šef policije Simo Drljača imenovan za člana komisije za istragu genocida nad srpskim narodom. Adžić je od januara do jula 1993. godine bio ministar MUP RS. I za taj dokument kaže da je "pun grešaka" i da je Drljača u vrijeme dok je on bio ministar samo formalno bio imenovan za šefa Informativnog odjela MUP, ali da nikada nije preuzeo tu funkciju.

Sudije su primijetile da je Adžić tokom svjedočenja u više navrata davao "neprecizne" i opširne odgovore, te su ga više puta upozorili da bi - ukoliko tako nastavi – njegov iskaz mogao biti potpuno odbačen. Na zahtjev tužilaštva u jednom času mu je pročitano i Pravilo 90E po kojem svjedoci imaju pravo da odbiju da odgovaraju na pitanja koja ih mogu inkriminisati.

Nakon što je iskaz Ratka Adžića zaključen suđenje je nastavljeno na sjednici zatvorenoj za javnost.

Dijeljenje sadržaja