Predstavnici Hrvatske ukazuju da je Srbija znala za "genocidne aktivnosti na području Vukovara" ali da nije učinila ništa da to spreči. O značaju tribunalovih presuda, diskrecionom pravu glavnog tužioca da ne podigne optužnice za genocid u Hrvatskoj, kampanji sa ciljem stvaranja Velike Srbije i zločinima koji, po hrvatskom timu, to potvrđuju

U nastavku iznošenja argumenata na raspravi o suštini spora koji je Hrvatska pokrenula protiv Srbije 1999. godine po optužbama za kršenje Konvencije o sprečavanju i kažnjavanju zločina genocida, predstavnici Zagreba su izneli dodatne argumente za koje smatraju da dokazuju da "genocid nije igra brojki".

Profesor međunarodnog prava Filip Sends/Phillippe Sands je podsetio na odredbe Konvencije po kojima je za postojanje genocida neophodna namera da se "potpuno ili delimično uništi" neka nacionalna, etnička, rasna ili verska grupa na određenom području. Namera je, ukazao je Sends citirajući presude Tribunala, uslovljena "prilikom" koja je za uništenje određene grupe na raspolaganju počiniocima zločina. Ilustrovao je to sa nekoliko primera hrvatskih sela u Istočnoj i Zapadnoj Slavoniji koja su srpske snage opustošile i pobile sve stanovnike koji su se tu zatekli: 10, 20 ili 100. U tim selima je, smatra britanski profesor, počinjen genocid.

Sends je takođe ukazao da je najviše vojno rukovodstvo u Beogradu najkasnije 13. oktobra 1991. godine saznalo za "genocidne aktivnosti Željka Ražnatovića Arkana" na području Vukovara a da nije učinilo ništa da spreči zločine i kazni počinioce. U izveštaju vojne obaveštajne službe se, ukazao je Sends, "crno na belo" navodi da su "Arkanovci počinili nekontrolisane radnje genocida" kao i da postoje "neoborivi dokazi" da je JNA "znala za to".

Britanski advokat Kir/Keir Starmer je ukazao na značaj presuda Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju, posebno u predmetima Vukovarske trojke oficira bivše JNA, Milana Martića, Jovice Stanišića i Franka Simatovića kao i na važnost priznanja Milana Babića koji je pred Tribunalom potvrdio da je Slobodan Milošević bio glavnokomandujući JNA i svim snagama pod njenom komandom koje su odgovorne za zločine za koje se tereti Srbija.

Starmer je dodao da je odluka tužilaštva Tribunala da li će podiči optužnicu za genocid u Hrvatskoj njegovo "diskreciono pravo a ne obaveza", što "ima malu ili nikakvu vrednost" u odnosu na suštinu spora koji je Hrvatska pokrenula protiv Srbije. Podsetio je da Tribunal sudi pojedincima za konkretne zločine dok se u ovom slučaju traži da Međunarodni sud pravde presudi o "kumulativnom efektu niza počinjenih zločina". Da bi to dokazala, Hrvatska će, rekao je Starmer, izvesti dokaze o zločinima koji nisu bili predmet tribunalovih optužnica - poput razaranja Vukovara ili zločina nad zatočenicima u skladištu vukovarskog Veleprometa.

Predstavnica hrvatskog ministarstva pravde Jana Špero je navela da su tokom genocidne kampanje srpske snage "ubile više od 12.500 Hrvata, 865 osoba se i dalje vodi kao nestalo, desetinama hiljada ljudi su nanete teške fizičke i psihičke patnje, uništeno je na stotine hiljade kuća i 1.400 religioznih objekata, više od 7.700 Hrvata je bilo u zatočeničkim centrima u Srbiji i drugim delovima bivše Jugoslavije a više od 550 hiljada ljudi je raseljeno". Ti zločini su počinjeni nad Hrvatima – "samo zato što su Hrvati", rekla je Špero, dodajući da su počinjeni kao deo obrasca s namerom da se "uništi deo hrvatskog stanovništva i uspostavi Velika Srbija". Počinile su ih snage koje su uključivale JNA, teritorijalnu odbranu, policijske i paravojne jedince pod kontrolom srpske službe državne bezbednosti, delujući pod rukovodstvom, uz podršku i koordinaciju od strane Srbije.

Profesor Sends je zatim naveo konkretne primere koji, po njemu, dokazuju postojanje genocidne namere. Kampanja je, ukazao je, uključivala demonizaciju Hrvata, urezivanje srpskih nacionalističkih simbola po njihovim telima i obeležavanje hrvatskog stanovništva belim trakama koje su "sećanje nakampanju smišljenog rasnog uništenja". Sends je potom naveo primere seksualnog nasilja koje je imalo za cilj sprečavanje rađanja unutar grupe, kao i primere istrebljenja celokupnog stanovništva u hrvatskim selima. Zaključio je da - osim genocidne namere – nije bilo drugog razloga za uništenje stotina spomenika kulture i religioznih objekata. Sends je na kraju podsetio da su srpske snage angažovane na teritoriji Hrvatske dobijale finansijsku, logističku i vojnu podršku iz Srbije koja nije učinila ništa da spreči genocid.

U popodnevnom delu rasprave predstavnici Srbije su unakrsno ispitali svedoke Franu Kožula i Sonju Biserko, čije je pisane izjave Hrvatska ponudila u dokaze. Sadržaj njihovih iskaza je, međutim, pod embargom do 1. aprila ove godine, kada se završava usmena rasprava pred Međunarodnim sudom pravde.

Dijeljenje sadržaja