Svedok Karadžićeve odbrane Draško Vujić, čija je jedinica bila zadužena za obezbeđenje u prijedorskom selu Puharska tvrdi da, iako su vojnici patrolirali tim područjem, niko nije primetio kada su lokana džamija i katolička crkva minirane, mada priznaje da je za tako nešto bilo potrebno mnogo eksploziva i opsežne pripreme

Nakon odbijanja Ratka Mladića da svedoči u odbranu svog ratnog predsednika Radovana Karadžića, bivšeg komandanta Glavnog štaba je na klupi za svedoke spremno zamenio nekadašnji pripadnik VRS Draško Vujić. On je vodio jedinicu od 900 do 1.200 ljudi iz prijedorskog kvarta Urije koja je bila deo 343. brigade JNA, kasnije preimenovane u 43. brigadu VRS. Tokom 1992. godine svedok je sa svojom jedinicom bio u Prijedoru, a kasnije je raspoređivan na druga ratišta.

U izjavi timu odbrane Vujić je rekao da su muslimanske snage 30. maja 1992. godine napale Prijedor, u kojem je mesec dana ranije SDS preuzela vlast. Njegova grupa je učestvovala u odbrani grada, a napad koji je Karadžić u dosadašnjem toku dokaznog postupka prikazivao kao sveobuhvatan i dobro organizovan, prema svedokovim rečima odbijen je za samo sat vremena, pri čemu je ubijen jedan srpski vojnik.

Vujić tvrdi da nakon toga 43. brigada nije učestvovala u borbama u prijedorskoj opštini, a tužilac ga je u unakrsnom ispitivanju podsetio da je bila angažovana u napadu Hambarine 22. maja 1995. godine. Tada je, po dokazima optužbe, selo iz kojeg praktično nije bilo otpora u potpunosti sravnjeno sa zemljom, a njegovi stanovnici pobijeni, proterani i odvedeni u logore. U biltenu Vujićeve brigade se navodi da je jedinica učestvovala u "kažnjavanju Hambarina", zbog čega je pohvaljena od strane Mladića i odlikovana ordenom Nemanjića od strane Karadžića. Svedok kaže da cilj nije bilo kažnjavanje stanovništva, nego počinilaca napada na srpske vojnike.

Mada je u borbama bila više nego efikasna, 43. brigada je "zakazala" u vreme primirja. U izjavi odbrani Vujić je naveo da je njegova grupa bila zadužena za održavanje mira i patroliranje na području sela Puharska, gde je u njihovom prisustvu u leto 1992. godine lokalna džamija dignuta u vazduh, a odmah zatim i katolička crkva. Svedok je prihvatio sugestiju da je za takav "poduhvat" bilo potrebno mnogo eksploziva i opsežna priprema, ali tvrdi da njegove patrole nisu primetile ništa sumnjivo.

Nisu videli ni da je Đorđe Došen zvani Đole, koga je svedok upoznao kao pripadnika 343. brigade odveo i ubio suseda iz Puharske Fadila Dizdarevića samo zato što je pokušao da popravi hodžinu kuću, oštećenu prilikom eksplozije u džamiji. Vujić je pokušao da se ogradi od tog postupka, navodeći da je Došen zapravo vodio jednu paravojnu grupu, a kada je suočen sa dokazima da je ta jedinica bila pod komandom brigade, tvrdio je da su potčinjeni bili svi njeni pripadnici... osim zloglasnog Đoleta.

Pred kraj današnjeg zasedanja počeo je iskaz zaštićenog svedoka Karadžićeve odbrane sa pseudonimom KW-609 o događajima u prijedorskom logoru Omarska.

Dijeljenje sadržaja