Bivši službenik lokalnog Sekretarijata za narodnu odbranu Čedo Šipovac tvrdi da nije ništa znao o zločinima nad Muslimanima i Hrvatima u opštini Prijedor, a sudsko veće je nastojao da ubedi da je tek danas "prvi put čuo" da je njegov kolega s posla Bećir Medunjanin 1992. godine mučen i ubijen u Omarskoj, a njegova supruga pronađena mrtva nakon izvođenja iz tog logora

Iskazi ovonedeljnih prijedorskih svedoka odbrane Radovana Karadžića nalik su jedan drugom i imaju za cilj da podrže tezu po kojoj su za sukobe u toj opštini odgovorni Muslimani, dok su Srbi preuzeli opštinsku vlast samo da bi se odbranili. Svedoci listom negiraju da su nesrbi bili prisiljeni da napuste Prijedor, već tvrde da je to bila njihova slobodna volja, a o zločinima uglavnom ćute i pokušavaju da ih svedu na izolovane incidente, nasuprot tvrdnji optužbe da se radilo o rasprostranjenoj kampanji ubistava, zatvaranja, silovanja i drugih kriminalnih dela usmerenih na izazivanje straha kod nesrpskog stanovništva sa ciljem da napuste to područje.

Upravo u tom tonu danas je svedočio i Čedo Šipovac, bivši službenik Sekretarijata za narodnu odbranu iz Prijedora, koji je u izjavi timu Karadžićeve odbrane naveo da su Muslimani sprečavali mobilizaciju JNA, kao i da su njihove paravojne grupe napale Prijedor 30. maja 1992. godine, mesec dana nakon uspostavljanja srpske vlasti u gradu. On nema saznanja da su Krizni štabovi, pa tako ni onaj u Prijedoru, služili kao "pokretači trajnog uklanjanja" Muslimana i Hrvata sa područja koje su Srbi smatrali svojim. Ujedno tvrdi da nije znao za postojanje logora u gradu u kojem je živeo, već kaže da se radilo o dva "istražna centra" u Keratermu i Omarskoj i jednom "sabirnom centru" u Trnopolju u koji su nesrpski civili samovoljno dolazili.

Tužiteljica Lena Pelić je u unakrsnom ispitivanju prvo podsetila svedoka da je u Prijedoru odmah po uspostavljanju srpske opštinske vlasti 30. aprila 1992. godine počelo masovno otpuštanje nesrba s posla, naročito onih na rukovodećim položajima. Budući da je to negirao, pročitano mu je više imena ljudi koji su smenjeni sa mesta u njegovom sekretarijatu i srodnim službama, poput Bećira Medunjanina i Vahida Cerića. Svedok je prvo odbijao da prizna da se radilo o Muslimanima, pravdajući se da je "nezahvalno" govoriti o nacionalnosti ljudi u njihovom odsustvu. Potom je rekao da je za otpuštanja bila odgovorna civilna prijedorska vlast, a ne sektor odbrane u kojem je on radio.

Pomenuti Bećir Medunjanin je bio nastavnik iz Kozarca, a neposredno uoči rata postao je načelnik Sekretarijata za narodnu odbranu u kojem je radio Šipovac. Ne samo da je smenjen sa tog mesta, već je, ukazuje tužiteljica, zatvoren u logor Omarska u kojem je mučen i ubijen. Svedok odgovara da danas, 22 godine kasnije, "prvi put čuje" da je Medunjanin skončao u Omarskoj, baš kao što nikada do sada nije čuo da je njegova žena Sadeta izvedena iz istog logora i kasnije pronađena mrtva u masovnoj grobnici. "Ne znam, verujte, stvarno ne znam, žao mi je ako je to istina, ali ja sad prvi put čujem", pravdao se Šipovac.

Do kraja ispitivanja, tužiteljica je predočila vojne dokumente gde se pominju zločini protiv prijedorskih nesrba, zatim delove iskaza pomoćnika ministra pravosuđa bosanskih Srba Slobodana Avlijaša koji je rekao da je za ubistvo Prijedorčana na Korićanskim stijenama "znala cela Republika Srpska", kao i predsednika Kriznog štaba Prijedora Milomira Stakića koji je, svedočeći u odbranu Karadžića, priznao da su "zločini počinjeni, a ljudi proterani". Šipovac je ostao pri tvrdnji da ništa od toga nije znao, sem možda za masakr na Korićanskim stijenama.

Dijeljenje sadržaja