Milan Mandilović, svjedok na suđenju Ratku Mladiću

Na suđenju bivšem komandantu Glavnog štaba VRS Ratku Mladiću, optuženom za genocid i druge zločine u Bosni i Hercegovini, nastavljeno je prošle sedmice započeto svjedočenje dr. Milana Mandilovića, hirurga Državne bolnice u Sarajevu. On je tokom rata svakodnevno operisao žrtve snajperskih i artiljerijskih napada za koje se tereti Mladić. Prema njegovim riječima, tokom 44 mjeseca opsade u Državnoj bolnici je izvršeno oko 9.000 operacija.

Prema sažetku svjedokove pisane izjave, 80 posto pacijenata Državne bolnice su bili civili. Isti je bio procent ranjenih u artiljerijskim incidentima, dok je oko 20 posto stradalo od pješadijskog naoružanja. Mandilović je potvrdio autentičnost medicinske dokumentacije iz Državne bolnice, Kliničkog centra Univerziteta u Sarajevu, Forenzičkog instituta Medicinskog fakulteta i Opšte bolnice Dobrinja, uvedenih u dokaze.

Mladićeva odbrana je ukazivala da je južna strana bolnice koja je najviše gađana bila okrenuta prema liniji fronta. Branilac Miodrag Stojanović je sugerisao da je VRS otvarala vatru prema položajima Armije BiH, a da se Državna bolnica nalazila na liniji vatre. Svjedok je, međutim, ukazao da su se položaji VRS nalazili na uzvišenju, te da bi vatra, da je otvarana prema liniji odbrane, bila usmjerena "prema dole" a ne horizontalno prema bolnici udaljenoj oko 400 metara od fronta.

Dr. Mandilović je naveo da je na zgradi bolnice bila istaknuta ogromna zastava sa oznakama Crvenog križa, ali da je ona nakon nekoliko mjeseci uništena granatama i mecima i vremenskim nepogodama. Kategorički je ustvrdio da u bolnici nije bilo vojske i naoružanja, te da iz njenog kruga nije otvarana vatra prema srpskim položajima. U bolničkom kompleksu je bila ambulanta Sanitetskog bataljona, ali se tu nalazilo samo medicinsko osoblje koje je brinulo o pacijentima. Što se tiče policijske stanice u blizini bolnice, ona po svjedoku nije bila ništa više od običnog administrativnog objekta, te nije ni mogla predstavljati vojni cilj.

Nakon što je svjedočenje dr. Mandilovića zaključeno u sudnicu je uvedena Munira Selmanović iz Novoseoca u opštini Sokolac. Prema sažetku pisane izjave uvedene u dokaze, srpske snage su 22. septembra 1992. godine naredile mještanima Novoseoca da se okupe u polju Metaljka. Svjedokinja je zajedno sa ženama, djecom i starcima autobusima transportovana u Sarajevo. Prije odlaska posljednji je put vidjela žive svog muža i sina, kao i četrdesetak drugih muškaraca iz Novoseoca. Njihovi posmrtni ostaci su poslije rata pronađeni u masovnim grobnicama, zajedno sa tijelom ubijene Devle Karić.