Ratomir Maksimović, svjedok odbrane Radovana Karadžića

Dokazni postupak odbrane Radovana Karadžića nastavljen je pobijanjem tužiočevih dokaza o zločinima vojske bosanskih Srba nad građanima Sarajeva. Na klupu za svedoke je prvo izveden poručnik Izet Golić, bivši pripadnik Rogatičke brigade VRS koji je od proleća do jeseni 1992. godine bio na sarajevskom ratištu. Nakon njega, svedočio je pukovnik Ratomir Maksimović, nekadašnji član komande Sarajevsko-romanijskog korpusa i, na kraju, član ratnih organa opštine Srpsko Novo Sarajevo, Zdravko Šalipur.

Sva trojica su u izjavama odbrani rekli da su se Muslimani uoči rata naoružavali i pripremali za obračun, na šta su Srbi odgovorili organizovanjem straža, a potom i "narodne vojske" u vidu Sarajevsko-romanijskog korpusa (SRK). Cilj je, tvrde, isključivo bio da se odbrane teritorije na kojima su živeli Srbi, uz upotrebu oružja samo u slučaju napada Armije BiH. Suprotno navodima optužnice da je za terorisanje civila artiljerijskom i snajperskom vatrom odgovorna VRS, svedoci tvrde da je to činila bosanska vojska napadajući Srbe oko Sarajeva, ali i "svoje" u gradu.

Iskaz poručnika Golića, mimo čitanja sažetka njegove izjave, trajao je svega petnaestak minuta. Tvrdio je da je VRS pre svakog granatiranja utvrđivala vojni cilj koji gađa, zatim ispaljivala probni projektil i, potom, podešavala gađanje prema datoj meti. Tvrdio je da je margina greške minobacača od 120 milimetara, za koje je on bio zadužen, bila 50 metara.

Posle njega, usledilo je kratko glavno i unakrsno ispitivanje pukovnika Maksimovića. Tužiteljica Edžerton/Edgerton ga je prvo suočila sa tvrdnjom da su pod okriljem SRK delovale paravojne jedinice, između ostalih i grupe četničkih vojvoda Slavka Aleksića i Jove Ostojića. Svedok je rekao da je još u izjavi nesuđenog svedoka odbrane Vojislava Šešelja "dao pozitivno mišljenje" o Aleksiću, navodeći da on nije činio zločine i da je samo branio mali prostor oko Jevrejskog groblja, dok za Ostojića kaže da je sa svojom grupom na području Sarajeva boravio samo mesec dana i da, takođe, nije počinio nijedan zločin. Iako u dokumentu VRS iz aprila 1994. godine stoji da je svedok naredio naoružavanje Ostojićevih ljudi, on to danas negira i kaže da se to desilo "samo od sebe", odnosno da je oružje "spontano" došlo do njih preko brigada u Vogošći i Ilijašu.

Maksimoviću su predočeni dokumenti i izveštaj BBC iz kojih se vidi da je krajem maja 1993. godine žestoko granatiran centar i druge stambene zone Sarajeva i da je u tome stradao jedan broj civila. On, međutim, odgovara da se radilo o "propagandi" i, mada ne spori da je civilnih žrtava u gradu bilo, kaže da se radilo o "kolateralnoj šteti" usled napada na vojne mete koje je SRK gađao "samo u krajnjoj nuždi". Tvrdi da su srpski civili oko Sarajeva bili u istovetnom položaju kao i stanovnici grada pod opsadom VRS, samo što o tome niko nije izveštavao.