Nakon sugestije tužiteljice Markus da su zločini "teritorijalaca" i "arkanovaca" u Istočnoj Slavoniji 1991. godine dokaz o postojanju plana da se veliki delovi Hrvatske etnički očiste uz podršku i pomoć Državne bezbednosti Srbije, svedok odbrane Franka Simatovića rekao da će "morati da je razočara", jer takav plan nikada nije postojao i da je JNA, čiji je on oficir bio, delovala na teritoriji SFRJ a ne Hrvatske

Na kraju glavnog ispitivanja penzionisanog bezbednjaka JNA i vojske krajinskih Srba Mladena Karana branioci Franka Simatovića su nastojali da diskredituju svedoka optužbe Slobodana Lazarevića. On je u februaru 2010. godine svedočio da je Državna bezbednost Srbije od 1991. do 1995. godine imala uticaja na krajinske oružane snage, kao i da su dvojica optuženih, Jovica Stanišić i Franko Simatović, koji se terete za osnivanje i pomaganje jedinica koje su počinile zločine nad nesrbima u Hrvatskoj i BiH, bili prisutni u Krajini. Stanišić je, tvrdio je tada Lazarević, u Krajinu dolazio 1991. godine, a kasnije je na teren je slao svoje "desne ruke" – Franka Simatovića i Radojicu Božovića.

Lazarević je tvrdio da je u Krajini bio oficir za vezu sa međunarodnim predstavnicima i pomoćnik komandanta 21. Kordunaškog korpusa Srpske vojske Krajine. Pukovnik Karan, koji je od oktobra 1993. godine bio načelnik za bezbednost tog istog korpusa, tvrdi da Lazarević nikada nije bio pripadnik te jedinice, već da je samo bio u dobrim odnosima sa komandantom korpusa Čedomirom Bulatom i da je za njega prevodio na sastancima sa međunarodnim predstavnicima.

Potom je Stanišićev branilac Džordaš/Jordash u unakrsnom ispitivanju sugerisao da je jedinica Željka Ražnatovićeva Arkana - kao deo Teritorijalne odbrane Istočne Slavonije - bila potčinjena Novosadskom korpusu JNA, a ne Državnoj bezbednosti Srbije, kako to tvrdi optužba. Svedok se sa tim saglasio, a potvrdio je i sugestiju da je cilj operacije "Pauk" u jesen 1994. godine bio da se

vojno pomogne Fikret Abdić i spreči humanitarna katastrofa među muslimanskim izbeglicama iz Zapadne Bosne, nakon ulaska Petog korpusa Armije BiH na to područje. Na taj način su samo "pojačani" Karanovi navodi iz prošlonedeljnog glavnog ispitivanja i do sada više puta izrečene teze odbrana. Optužba, podsetimo, operaciju "Pauk" uzima kao primer uticaja i učešća Državne bezbednosti Srbije na vojna zbivanja na teritoriji Hrvatske i BiH.

Na početku unakrsnog ispitivanja od strane tužiteljice Markus/Marcus raspravljalo se o "vukovarskoj operaciji" združenih snaga JNA, Teritorijalne odbrane i srpskih dobrovoljačkih jedinica, tokom koje je u jesen 1991. godine ubijeno i nestalo više stotina hrvatskih zarobljenika, od kojih su mnogi streljani na poljoprivrednom dobru Ovčara. Ona je ukazala na odgovornost svedoka - koji je tada bio pomoćnik komandanta Gardijske brigade JNA za kontraobaveštajne poslove - zato što je dopušteno da deo zarobljenih Hrvata bude pogubljen. Karan je negirao da je bio odgovoran da spreči ubistva i dodao da je za zločin na Ovčari saznao "mnogo kasnije".

Tužiteljica je potom sugerisala da su "arkanovci" i "teritorijalci" nakon pada Vukovara nastavili sa zločinima u Istočnoj Slavoniji u sklopu plana da se sa velikog dela Hrvatske ukloni nesrpsko stanovništvo - "po nalogu, pod upravom i uz pomoć" - Državne bezbednosti Srbije, odnosno njenih šefova Stanišića i Simatovića. Karan je rekao da će "morati da razočara" tužiteljicu, jer nikakvog plana za proterivanje nesrba nije bilo, kao i da je JNA delovala na teritoriji SFRJ a ne Hrvatske. Iskaz Mladena Karana se nastavlja sutra.

Dijeljenje sadržaja