Pošto je bivši krim tehničar iz Kladova Boško Radojković opisao svoju ulogu u otkrivanju hladnjače pronađene u aprilu 1999. godine u Dunavu, branilac dokazivao da su svedok i policajci iz Kladova na svoju ruku pokušali da prikriju leševe koje su u njoj pronašli a da je sve rađeno po regularnoj proceduri tek od trenutka kada se u slučaj uključio optuženi Vlastimir Đorđević


Posle iskaza bivšeg načelnika SUP Bor Časlava Golubovića koji je opisao kako je u aprilu 1999. godine po naređenjima optuženog generala srpskog MUP Vlastimira Đorđevića organizovao prebacivanje posmrtnih ostataka kosovskih Albanaca iz Kladova do Batajnice, tužilac je na klupu za svedoke izveo čoveka koji je prvi video hladnjaču u kojoj su leševi pronađeni. U trećem iskazu pred Tribunalom, bivši kriminalistički tehničar iz Kladova Boško Radojković je opisao šta se dešavalo nakon što je 5. aprila 1999. godine uočio vozilo koje je "izronilo" iz Dunava kod mesta Tekija u istočnoj Srbiji. Učestvovao je u izvlačenju hladnjače, prvi je otvorio njena vrata i video leševe, da bi zatim dve noći učestvovao u pretovaru tela iz hladnjače u kamione, kojima su žrtve prebačene do Batajnice, gde su zakopane u masovne grobnice na policijskom poligonu.

Radojković kaže da je iz hladnjače izvađeno 83 leša, tri ljudske glave i još neki delovi tela. Među ubijenima je, kaže, desetak žena, kao i dvoje dece – jedan dečak i jedna devojčica. Po njegovom sećanju, preostali muškarci su, bez izuzetka, bili u civilnim odelima. Tokom izvlačenja hladnjače, Radojković je snimio seriju fotografija, koje su danas prikazane u sudnici i na kojima se vidi da je to vozilo bilo u vlasništvu PIK Progresa, eksportne klanice iz kosovskog grada Prizren. Radojković je potom od Časlava Golubovića dobio nalog da uništi hladnjaču. Odvezao ju je na policijski poligon u Petrovom Selu i tamo je 7. aprila 1999. godine polio naftom i zapalio, ali je "kostur" kamiona ostao čitav, pa se vratio sledećeg dana i razneo ga eksplozivom. Golubović je svedočio da je naređenje da se hladnjača uništi dobio od generala Đorđevića.

Branilac je u unakrsnom ispitivanju nastojao da dokaže da se uklanjanje leševa iz hladnjače od 6. aprila, kada je o slučaju obavešten optuženi Đorđević, odvijala po zakonom propisanoj proceduri, a da je pokušaja "prikrivanja" moglo biti samo pre tog vremena i to u režiji samog Radojkovića i njegovih kolega iz Kladova. Pitao je svedoka zašto je noge koje su virile iz zadnjeg dela hladnjače ugurao nazad i vrata pokrio limom, na šta je ovaj odgovorio da je pokušao da ih skloni od pogleda civila koji su bili angažovani na izvlačenju. "Uradio sam to i do sada me niko zbog tog dela nije pozvao na odgovornost", objasnio je Radojković.

Svedok je priznao da su 6. aprila 1999. godine on, načelnik OUP Kladovo i još nekoliko lokalnih policajaca odlučili "da prikriju leševe" jer ni opštinski ni okružni tužioci i istražne sudije nisu želeli da se time bave. Potom je prihvatio sugestiju branioca da su 7. aprila ujutro, pošto se u akciju uklanjanja leševa uključio general Đorđević, oni uredno umotani u čaršave i spremljeni za obdukciju. Radojković nije umeo da kaže da li je obdukcija i izvršena, jer je poslednje što o leševima zna da su odvezeni u pravcu Donjeg Milanovca. U unakrsnom ispitivanju su izostala pitanja o tome da li je i uništavanje hladnjače koje je naredio Đorđević a obavio Radojković bilo deo regularne policijske procedure.

Dijeljenje sadržaja