Unakrsno ispitivanje svedoka optužbe Slobodana Lazarevića, bivšeg saradnika vojne kontraobaveštajne službe (KOS), koji je od februara 1992. do avgusta 1995. bio oficir za vezu u vojsci RSK


U poslednjem delu direktnog svedočenja na suđenju Slobodanu Miloševiću, bivši saradnik vojne kontraobaveštajne službe (KOS) Slobodan Lazarević je opisao događaje iz avgusta 1995. - tokom i nakon operacije "Oluja" u kojoj su hrvatske snage uspostavile kontrolu nad područjem na kojem je bila uspostavljena Republika Srpska Krajina (RSK).

Lazarević je u to vreme bio oficir za vezu u štabu XXI (Kordunskog) korpusa vojske RSK. Opisao je kako se njegov korpus sa oko 4.000 vojnika - nakon što su se okolne jedinice RSK neočekivano povukle - našao u "sendviču" između daleko brojnijih snaga Hrvatske vojske i V korpusa Armije BiH. Telefonom su zatražili pomoć iz Beograda, ali su im i tadašnji predsednik SRJ Zoran Lilić, i načelnik generalštaba Momčilo Perišić i šef Službe državne bezbednosti Srbije Jovica Stanišić, tvrdi Lazarević, lakonski odgovorili "Izdržite" i spustili slušalice. Shvatajući da su žrtvovani, odlučili su da se predaju uz uslov da im se omogući da se, u konvoju i pod pratnjom UN, povuku do Jugoslavije.

Hrvatska strana je prihvatila te uslove i konvoj od oko 25.000 vojnika i civila je krenuo kroz Hrvatsku, prema Jugoslaviji. Nakon što su prešli granicu, nastavili su u pravcu Beograda a zatim - pošto su svi izlazi sa autoputa bili blokirani policijom - dalje na jug, prema Kosovu. Lazarević je uspeo da negde u okolini Kruševca izađe sa autoputa i skloni se kod nekog prijatelja, ali je već sutradan uhapšen i zajedno sa mnogim drugim izbeglicama iz Krajine, muškarcima, prebačen u Dalj, u Istočnoj Slavoniji, u logor koji su držale Arkanove snage. Po izlasku iz autobusa morali su da prođu kroz špalir "Tigrova" koji su ih tukli. Lazarević tvrdi da je kasnije saznao da je Arkan dobijao 100 nemačkih maraka "po glavi", da bi te izbeglice obučio za borbu, kako bi se vratili na frontove u Hrvatskoj. Zahvaljujući poznanicima, kao i činjenici da je rođen u Beogradu a ne u Krajini, Lazaravić je nakon pet dana oslobođen iz tog, kako ga je nazvao, "koncentracionog logora", u kojem su zatočenici svakodnevno i sistematski teško zlostavljani.

U unakrsnom ispitivanju, optuženi Slobodan Milošević je ovaj deo svedočenja Slobodana Lazarevića osporavao tvrdnjom da se Srbija, dok je on bio na vlasti, starala o izbeglicama, na čemu mu je, kako je rekao, odala priznanje i sama Sadako Ogata, bivši Visoki komesar UN za izbeglice. Lazarević je, međutim, ostao pri svom iskazu da su izbeglice iz Krajine bile lišene osnovnih ljudskih prava, da nisu mogli da dobiju ni lične dokumente, ni zaposlenje, ni da školuju decu... a da su muškarci vojnog uzrasta hapšeni i prisilno upućivani na front.

Milošević je osporavao i sve ostale delove Lazarevićevog svedočenja, a posebno njegove tvrdnje da su i vojska i policija i politički vrh RKS, bili pod direktnom kontrolom vojnog, policijskog i političkog vrha u Beogradu. Prihvatajući tvrdnju optuženog da su, po raspadu JNA, oficiri svih nacionalnosti ostali u novoformiranim vojskama, Lazarević je istakao i jednu, po njemu, "bitnu razliku." Ukazao je, naime, kako JNA ni u jednom od tih slučajeva nije novoformiranim vojskama ostavila svoje naoružanje, niti je njihove oficire zadržala na svojim platnim spiskovima, kao što je učinila u slučajevima vojske najpre krajinskih, a potom i bosanskih Srba.

Unakrsno ispitivanje Slobodana Lazarevića nastaviće se i sutra pre podne. (kraj)

Dijeljenje sadržaja