Osporavajući postojanje namere da se Muslimani sistematskim zločinima proteraju iz Rogatice, bivši lokalni funkcioner Mile Ujić tvrdio da je srpska vlast štitila muslimanske civile između ostalog i smeštajući ih u "sigurne kuće", koje tužilac zove zatočeničkim centrima. Ujić, istina, priznaje da je iz jedne od "sigurne kuće" izvedeno i ubijeno 25 ljudi, ali smatra da je to učinio "pomućeni um, bez ičije naredbe, bez ičije komande"

Nastojeći da ospori tezu optužbe o nameri vojno-političkog rukovodstva bosanskih Srba da se izazove sukob u kojem bi se zauzela i etnički očistila zamišljena srpska teritorija, odbrana Ratka Mladića ukazuje na spontanost početka rata uz veću odgovornost "druge strane". U skladu sa tim, bivši predsednik rogatičkog izvršnog odbora Mile Ujić tvrdi da je u proleće 1992. godine postojao dogovor o podeli opštine na srpski i muslimanski deo, ali nije realizovan zbog stalnih provokacija Muslimana.

U drugoj polovini maja 1992. dve strane su se, kaže, sukobile, a nakon toga su muslimanske jedinice zauzele centralni deo grada. U julu su, međutim, odatle proterani i od tada je opština u celosti u srpskim rukama. Svedok osporava navod optužnice da su potom počinjeni sistematski zločini protiv tamošnjih Muslimana sa ciljem da se opština etnički očisti.

Negira da su srednja škola "Veljko Vlahović" i poljoprivredno dobro "Rasadnik" bili logori i naziva ih "sigurnim kućama" za civile, što nije prvi put da se u dokaznom postupku Mladićeve odbrane koristi taj termin. Nakon pitanja predsedavajućeg sudije Orija/Orie da li su posetioci "sigurnih kuća" odande izašli živi i zdravi, prisetio se da je iz škole u "Rasadnik" jednom prilikom ipak izvedeno 25 Muslimana i da su "završili kako su završili", odnosno da su ubijeni. Za ubistvo je, kaže, pred sudom u BiH optužen i osuđen jedan pripadnik vojske bosanskih Srba, ali svedok smatra da je taj zločin počinio "pomućeni um, bez ičije naredbe, bez ičije komande".

Dokazujući da srpsko osvajanje Rogatice nije bilo nimalo spontano, tužilac je u unakrsnom ispitivanju ukazao na svedokovo pismo Radovanu Karadžiću u kojem ga obaveštava da je preuzimanje opštine izvršeno "po vašim uputama". Na pitanje tužioca da li se radilo o uputima Glavnog odbora Srpske demokratske stranke, odgovorio je potvrdno. Reč je o dokumentu poznatom pod nazivom Varijante A i B sa uputstvima za preuzimanje opština na dva načina, u zavisnosti da li su Srbi većina ili manjina, koji je najviši organ stranke usvojio još u decembru 1991. godine.

Tužilac je, zatim, predočio i dokumente iz kojih se vidi da se srpska strana i pre izbijanja sukoba u Rogatici pripremala za napad i da je cilj bio zauzimanje cele opštine, a ne fer podela sa Muslimanima. Podela je, uzvraća svedok, bila aktuelna u miru, ali čim su Muslimani počeli sa provokacijama, dogovor je pao u vodu i Srbi su odlučili da "idu na zauzimanje cele teritorije".

Još jedan pokazatelj da su se bosanski Srbi unapred spremali da, bez obzira na navodni dogovor o podeli, vojno zauzmu Rogaticu je, po tužiocu, izvod iz Mladićevog ratnog dnevnika od 17. maja 1992. godine u kojem predstavnicima opštine, među kojima je i Ujić, izdaje zadatke da "maksimalno prikupljaju informacije o neprijatelju" i "izvrše mobilizaciju" u sklopu priprema za napad. Svedok negira da je bilo šta od toga dobio u pisanoj formi, ali priznaje da je bilo izviđanja muslimanskih sela oko Rogatice, kao i da je par dana nakon Mladićevog uputstva zaista izvršena mobilizacija. Ujićev iskaz nastavlja se u ponedeljak.

Dijeljenje sadržaja