Tokom unakrsnog ispitivanja generala Radomira Gojovića, tužilac prezentirao dokument kojim se ljudski ostaci koji su ekshumirani iz masovne grobnice u Petrovom selu, u Srbiji, povezuju sa žrtvama iz Izbice, na Kosovu. Milošević traži da se utvrdi “ko je to uradio i zašto” i “kome je moglo da bude u interesu da te leševe negde sakriva?”


Dokument UNMIK-a kojim se ljudski ostaci ekshumirani iz masovne grobnice u Petrovom selu, u Srbiji, povezuju sa žrtvama iz Izbice, na Kosovu, Slobodan Milošević smatra “korisnim za odbranu.” Ukazujući da je krajem maja 1999., nakon otkrića 144 sveža groba u Izbici, pravosuđe Vojske Jugoslavije izvršilo ekshumaciju i obdukciju tela žrtava i pokrenulo postupak protiv “nepoznatih izvršilaca”, Milošević se pita “kome je moglo da bude u interesu da te leševe nosi i negde sakriva” i traži da se utvrdi “ko je i zašto to uradio.”

Još na početku suđenja, Milošević je istupio sa tezom da su mu hladnjaču sa leševima u Dunavu i masovne grobnice u Batajnici, Petrovom selu i Perućcu, “smestile” tadašnje srpske vlasti, kako bi stvorile atmosferu za njegovu “otmicu i ilegalni transfer u Hag” u julu 2001. godine

Tužilac je dokument UNMIK-ove službe za nestala lica i forenzičke istrage prezentirao tokom unakrsnog ispitivanja generala Radomira Gojovića, koji je u proleće 1999. bio načelnik Pravne uprave Generalštaba VJ. Svedok je uvređeno reagovao na tužiočevu tvrdnju da je tokom sukoba na Kosovu “sistem vojnog pravosuđa, kada je reč o teškim zločinima, bio tek kozmetika.” Navodi o teškim zločinima pripadnika VJ su se, prema Najsu, “istraživali samo kada nije bilo drugog izbora”, a sve ostalo čime se u proleće 1999. bavilo vojno pravosuđe odnosilo se na “trivijalna dela kao što su krađe fena za kosu, kasetofona ili automobila.” Kozmetika je bila potrebna zato što je, po tužiocu Najsu, nakon brojnih upozorenja iz sveta da se na Kosovu čine zločini, “trebalo stvoriti utisak da se Vojska Jugoslavije pridržava pravila međunarodnog prava i da se prekršioci gone.”

“Vi time vređate vojno pravosuđe” – ljutito je uzvratio general Gojović. Kao svedok Miloševićeve odbrane, Gojović je prezentirao dokumente o krivičnim postupcima koje je, tokom ratnog stanja 1999. godine, pokrenulo vojno pravosuđe. Među nekih 18.000 krivičnih prijava, više od 5.000 istraga i 6.700 optuženih, tužilac Najs tvrdi da je našao najviše 5 ili 6 postupaka za dela koja se mogu kvalifikovati kao ratni zločini. Tužilac je, takođe, primetio da su za takva dela optuživani obični vojnici i po koji oficir nižeg ranga, a niko od viših činova.

Uprkos brojnim tvrdnjama da se u proleće 1999. na Kosovu odvijalo etničko čišćenje, koje su smatra tužilac morale biti poznate tadašnjem načelniku Pravne uprave Generalštaba VJ, general Gojović kaže da nije pokrenuta ni jedna istraga da bi se ispitali takvi navodi. Etničko čišćenje je, smatra Gojović, “i pravno i praktično nemoguće”, budući da i Ustav zabranjuje da se proteruju državljani SRJ, te vojno pravosuđe nije preduzimalo ništa da bi ispitalo takve navode.

Dijeljenje sadržaja