Svedočenje o napadu bošnjačkih snaga na selo Bjelovac kod Bratunca. Dok odbrana Nasera Orića tvrdi da je u selu bio jedan bataljon Bratunačke brigade, svedok navodi da VRS nije bila zainteresovana da brani selo i da su meštani bili prepušteni sami sebi.


Slavoljub Rankić, iz sela Sikirići u opštini Bratunac, je na sudjenju Naseru Oriću svedočio o napadu na njegovo selo 14. decembra 1992. godine i dogadjajima koji su mu prethodili.

Svedok je pre rata radio kao fizički radnik u jednoj gradjevinskoj firmi u Srebrenici sa rodjacima optuženog Orića. Tokom proleća 1992. na ovom području nije bilo sukoba, a Bošnjaci iz Bjelovca i Sikirića su, tvrdi on, "svojevoljno prešli u okolna sela" u kojima su imali većinu. Krajem proleća muslimanske snage su napale Gornje Sikiriće, nakon čega su Srbi iz ovog sela izbegli u Bjelovac, gde su smešteni u seoskoj školi. U julu su im se pridružili meštani sela Loznica, nakon napada u kojem su bošnjačke snage ubile osam i ranile šesnaest srpskih civila.

Nakon ovih napada usledile su pljačke, uglavnom hrane, a meštani Bjelovca i Sikirića su, rekao je svedok, samoinicijativno organizovali seoske straže. Održavali su kontakt sa TO Bratunac, ali samo u vezi nabavke hrane i municije za odbranu sela. Kada je u julu izvršena sabotaža kojom je prekinut vodovod Bjelovac-Bratunac, konvoji TO su prestali da dolaze u Bjelovac, jer više nije postojao interes da se ovo mesto brani i meštani su bili prepušteni sami sebi.

Rankić je svedočio da je u napadu od 14. decembra poginuo veliki broj meštana jer su "muslimanski vojnici došli iz pravca reke Drine, što niko nije očekivao". U Bjelovcu i okolini tog dana je poginulo 109 Srba, koji su sahranjeni na groblju u Bratuncu. Preživeli - deca, žene i civili su čamcima, preko Drine prebačeni u Srbiju. Tri dana kasnije svedok je sa desne obale Drine, iz Srbije gledao kako u Sikirićima i Bjelovcu gore srpske kuće, medju ostalim i njegova..

Rankić je svedočio pod punim imenom ali sa zaštitnim likom. Ovu zaštitnu meru je, kako je naveo, tražio da njegov gazda - koji posluje sa Bošnjacima - ne bi izgubio posao. Džon Džons/John Jones, branilac optuženog Orića, je medjutim tvrdio da je svedok tražio zaštitne mere jer je kao član Srpske Demokratske Stranke učestvovao u etničkom čišćenju Bošnjaka u selima Voljevica i Zalužje, 13. maja 1992. godine. Svedok nije negirao da su ti zločini počinjeni, ali je tvrdio da nikada nije bio član SDS i da nikada nije napuštao svoje selo. Takodje je negirao navode odbrane da je bio pripadnik minobacačkog voda i komandir TO Bjelovac.

U unakrsnom ispitivanju branilac je tvrdio da je u Bjelovcu bilo vojske. U prilog tome, prikazao je nekoliko video snimaka - za koje tvrdi da su nastali dan nakon napada na Bjelovac - na kojima se vide tenkovi VRS i pripadnici Bratunačke brigade, kao i paravojni dobrovoljci iz Srbije. Odbrana je takodje tvrdila da je paljenje kuća u Bjelovcu posledica artiljerijske vatre VRS iz susednog sela.

Svedok je medjutim ostao pri tvrdnji da u Bjelovcu nije bilo vojske i da ne zna kada su napravljeni snimci koje je odbrana prikazala.

Dijeljenje sadržaja