Branko Davidović, svjedok odbrane Ratka Mladića

Svedočeći u odbranu Ratka Mladića, bivši pomoćnik komandanta Šeste krajiške brigade za moral Branko Davidović je okrivio Muslimane i Hrvate da su se prvi naoružali i spremali za rat. Njegova jedinica je, kaže, nastojala da smiri tenzije i spreči sukobe, sprovodeći legalne akcije razoružavanja muslimanskih sela. Branilac Branko Lukić je samo pročitao kratak sažetak njegove i izjave i nije mu postavljao dodatna pitanja.

Ukazujući da je brigada bila pristrasna, tužilac Edvard Džeremi/Edward Jeremy je u unakrsnom ispitivanju predočio izveštaj o radu brigade za 1992. godinu u kojem se navodi da je dolazak te jedinice u Sanski Most kod Srba izazvao "oduševljenje", a kod Muslimana "podozrenje i odbojnost". Davidović odgovara da su Srbi bili uplašeni da će se ponoviti zlodela iz Drugog svetskog rata, pa su zato bili oduševljeni. U istom dokumentu se navodi da je policija iz Sanskog Mosta navodno pronašla dokumente iz kojih se vidi da su se Muslimani spremali za "genocid nad Srbima" uz činjenje najstrašnijih zločina poput vešanja uglednih Srba u parkovima, organizovanja javnih kuća sa Srpkinjama u kojima će se rađati mudžahedini i sakaćenja muške dece. Na sugestiju da se takvim navodima tenzije nisu smirivale, već naprotiv raspirivale, svedok odgovara da je u dokumentu samo preneta policijska informacija, ali da u obraćanju vojnicima oficiri nisu koristili takav jezik.

U selima Vrhpolje i Hrustovo 31. maja 1992. godine izvršene su, po svedoku, legitimne operacije čišćenja terena, odnosno napadi sa ciljem da se razoruža tamošnje muslimansko stanovništvo. U optužnici protiv Mladića se, međutim, navodi da su tom prilikom srpski vojnici zarobili i pretukli grupu Muslimana, zatim ih odveli do obližnjeg mosta, naterali da skaču u reku i pucali na njih. Tada je ubijeno 28 ljudi. Istog dana, u Hrustovu je, po tužiocu, streljana grupa civila, među kojima je bilo dece i jedna trudnica. "Moguće je", odgovara svedok, da se to desilo, ali on nije znao za zločine. Tek kasnije je čuo da je na mostu u Vrhpolju ljude ubijala "grupa ljudi sa bradama i različitom odećom".

Nakon Davidovića, na klupu za svedoke je izveden Svetozar Petković, profesor fizičkog vaspitanja i pripadnik vojske bosanskih Srba iz Foče. On je u izjavi timu odbrane naveo da je u njegovoj opštini prvih meseci rata vladalo bezvlašće u kojem su paravojne jedinice pljačkale i progonile ljude. Kaže da je brigada i taktička grupa srpske vojske u Foči formirana tek krajem juna 1992. ali da sve do kraja godine nije bila uspostavljena kontrola nad brojnim nelegalnim grupama.

U kratkom glavnom ispitivanju je naveo da je bio prisutan kada je jedan srpski preduzetnik došao kod komandanta taktičke grupe iz Foče Marka Kovača i požalio mu se da mu je lokalni komandant Pero Elez oduzeo kamion pun bele tehnike i tražio 5.000 maraka ako ga želi nazad. Ukazujući na nemoć vojne komande, Petković navodi da mu je Kovač savetovao da ne nosi nikakve pare jer će mu ih oduzeti i ubiti ga.

U unakrsnom ispitivanju, tužiteljica MekGregor/MacGregor je predočila uverenje opštinskih vlasti Foče sačinjeno na osnovu evidencije oružanih snaga bosanskih Srba iz kojeg se vidi da je Pero Elez, suprotno svedokovim tvrdnjama, bio pripadnik vojske od samog početka sukoba u Foči 6. aprila 1992. sve do pogibije u decembru iste godine. Petkovića to "ne čudi" jer su, kaže, svi srpski borci dobijali uverenje o vojnom stažu od početka ratovanja.