Svedok odbrane Slobodana Miloševića odbacuje kao netačne tvrdnje tužioca da je Srbija devedesetih godina prošlog veka bila policijska država čije je stanovništvo živelo u strahu i čiji politički vođa je mogao da se po sopstvenom nahođenju služi policijskim snagama koje su delovale nekažnjivo.


Policijski general Obrad Stevanović, svedok odbrane Slobodana Miloševića, odbacio je danas kao netačne sugestije tužioca Džefrija Najsa/Geoffrey Nice da je Srbija devedesetih godina prošlog veka bila policijska država čije je stanovništvo živelo u strahu i čiji politički vođa je mogao da se po sopstvenom nahođenju služi policijskim snagama koje su delovale nekažnjivo.

Prema tadašnjem pomoćniku ministra unutrašnjih poslova, Srbija nije živela u strahu od policije već od “terorizma i prenošenja rata na njenu teritoriju.” Policija, dodao je, nije postupala po naređenjima “političkog šefa”, to jest Miloševića, već po nalozima ministra unutrašnjih poslova, “i to samo zakonito.”

Tužilac, međutim, nije odustao od svojih teza, pa je primetio kako su u Srbiji u to vreme atentati na važnije ličnosti bile “uobičajena pojava”, navodeći primere ubistva Badže Stojičića, Slavka Čuruvije, uglednih kosovskih Albanaca Keljmendija i Aganija, zatim Pavla Bulatovića, Arkana, Stambolića i, konačno, Đinđića. Većina tih ubistava je ostala nerazjašnjena, a u najmanje tri slučaja trag je, po tužiocu, “vodio do ljudi iz MUP-a.” Nešto kasnije, dok je svedoku prikazivao poznati video snimak sa proslave godišnjice “Crvenih beretki” u Kuli 1997. godine, tužilac je zaustavio traku na mestima na kojima se, u društvu sa optuženim Miloševićem, vide “Legija” i Zvezdan Jovanović, osumnjičeni za ubistvo premijera Đinđića.

Razrađujući svoju tezu o Miloševićevoj policijskoj državi, tužilac se pozvao na svedočenje generala Aleksandra Vasiljevića o tome kako je državna bezbednost Srbije stavila pod svoju kontrolu vojnu službu bezbednosti. Citirao je, takođe, i zapisnik za sastanka takozvanog Saveta za usklađivanje stavova o državnoj politici na kojem je bilo reči o upadu MUP-a Srbije u zgradu Saveznog SUP-a u Beogradu, u oktobru 1992. Tom akcijom je, inače, rukovodio lično general Stevanović, koji je danas negirao da je upotrebljena sila i da su radnici savezne službe bezbednosti sprečeni da uđu u svoje kancelarije.

“To nije tačno” – tvrdi Stevanović i objašnjava kako je srpski MUP uspostavio “novi kontrolno-propusni režim” za ulazak u zgradu, koji radnici saveznog SUP-a nisu hteli da prihvate pa je tako “ispalo da su sprečeni.” Na sličan način je, tokom glavnog ispitivanja, general Stevanović negirao tvrdnje tužioca da su na Kosovu otpuštani policajci albanske nacionalnosti. Tvrdio je, naime, da su “sami napuštali radna mesta, a predstavljali to kao da su otpušteni.”

U intervjuu koji su pre nekoliko meseci s njim, kao osumnjičenim, vodili istražitelji tužilaštva, general Stevanović je rekao da je Jedinica za specijalne operacije (JSO) MUP-a Srbije formirana 1991. godine. Isto je na svečanosti u Kuli u maju 1997. rekao i osnivač i zapovednik te jedinice, Franko Simatović. Danas, pošto mu je prikazan snimak te Simatovićeve izjave, Stevanović je rekao da je istražiteljima dao takav odgovor o formiranju JSO zato što mu je “pitanje postavljeno na sugestivan način.” U međuvremenu, Stevanović se “korigovao” pa je odgovarajući na pitanja optuženog tvrdio da je u maju 1996. u Kuli prisustvovao osnivanju JSO, što bi trebalo da znači da je na famoznoj svečanosti 4. maja 1997. u prisustvu tadašnjeg predsednika Srbije obeležavana prva a ne šesta godišnjica “Crvenih beretki.” Simatovićev govor na toj svečanosti, u kojem se govori o “borbenom putu” jedinice i bojištima u Hrvatskoj i BiH na kojima je delovala od 1991. do 1995. godine, general Stevanović je danas predstavio kao puko “hvalisanje” komandanta koji je na taj način pred tadašnjim predsednikom Srbije “reklamirao” svoju jedinicu, pripisujući joj podvige iz vremena kada nije ni postojala.

Unakrsno ispitivanje generala Obrada Stevanovića biće nastavljeno sutra.

Dijeljenje sadržaja