Na suđenju generalu Zdravku Tolimiru, optuženom za genocid i druge zločine u Srebrenici i Žepi, svedoči bivši opštinski funkcioner iz Bratunca koji je 12. jula 1995. prisustvovao Mladićevom sastanku sa predstavnicima muslimanskog stanovništva okupljenog u Potočarima

Svedok pod pseudonimom PW 063 je u leto 1995. godine, kao civilni funkcioner opštine Bratunac, bio angažovan na "zbrinjavanju" stanovništva Srebrenice koje je nakon ulaska Mladićevih snaga u grad utočište potražilo kraj baze Holandskog bataljona UN u Potočarima.

Na suđenju Zdravku Tolimiru, bivšem bezbednjaku Glavnog štaba VRS koji se tereti za genocid i druge zločine počinjene u Srebrenici i Žepi, u spise je uveden iskaz koji je svedok dao u maju 2007. godine u postupku protiv sedmorice oficira RS optuženih za iste zločine. U sažetku tog iskaza koji je danas pročitao tužilac govori se uglavnom o ulozi Ljubiše Beare, načelnika bezbednosti Glavnog štaba VRS, u organizovanju transporta i zatvaranja muškaraca zarobljenih nakon pada Srebrenice.

U odgovorima na pitanja tužioca, svedok je potvrdio da je 12. jula prisustvovao sastanku u hotelu Fontana u Bratuncu kada je general Mladić, kako je opisao, od delegacije Bošnjaka iz Srebrenice tražio da se izjasne da li žele da ostanu ili napuste enklavu. Na fotografijama je identifikovao prisutne oficire VRS kao i predstavnike muslimanskog stanovništva Srebrenice – Ibru Nuhanovića, Ćamilu Omanović i Nesiba Mandžića - koji su, tvrdi on, tražili da što pre odu iz enklave.

General Mladić je zatim, rekao je svedok, "drugove iz opštine" zadužio da za stanovništvo okupljeno u Potočarima obezbede hranu i piće i zbrinu ih do evakuacije. Svedok je 12. jula 1995. prateći isporuku hleba vode i sokova u Potočarima proveo dva sata i tvrdi da nije video bilo kakva zlostavljanja izbeglica. Sledećeg dana je u Bratuncu video autobuse pune muškaracaza koje mu je, tvrdi, rečeno da će biti odvedeni u logor Batković radi razmene za zarobljene pripadnike VRS. Umesto u Batkoviće ti muškarci su odvedeni najpre na mesta privremenog zatočenja, a potom na gubilišta u širem području Srebrenice.

Optuženi general se u unakrsnom ispitivanju svedoka usmerio uglavnom na zločine počinjene nad srpskim stanovništvom u selima oko srebreničke enklave, nakon proglašenja zaštićene zone u martu 1993. godine..

Svedok je izneo podatke prema kojima su, uprkos proglašenoj demilitarizaciji, srpska sela oko enklave 1993. i 1994. godine neprekidno napadana i uništavana a njihovi žitelji proterivani i ubijani. Prema svedoku, u selu Bjelovac je u dva napada ubijeno 139 ljudi , većinom civila, u Kravici na Božić 1994. godine šezdeset, dok je u selu Fakovići ubijeno 25 ljudi.

Pokušaj muškaraca iz Srebrenice da se u julu 1995. godine kroz šume i preko brda probiju do Tuzle, je prema svedokovoj interpretaciji izraz straha od suočavanja sa srpskim snagamapošto su verovatno u napadima na srpska sela "okrvavili ruke". On je takođe potkrepio i tezu odbrane da su se Bošnjaci iz kolone tokom proboja međusobno ubijali, sukobljavajući se oko toga da li će se predati ili nastaviti borbu sa srpskim snagama koje su ih opkoljavale.

Tužilac je u dodatnom ispitivanju suočio svedoka sa podatkom da je u školama u Bratuncu 13. jula 1995. godine ubijen jedan broj zarobljenih Muslimana, te da je on kao opštinski funkcioner morao o tome da bude obavešten. Budući da je svedok oklevao da odgovori na pitanje, predsedavajući sudija mu je ukazao na pravo da ne odgovori na pitanje ako bi ga to moglo inkriminisati ali je nakon toga rasprava zatvorena za javnost. Dodatno ispitivanje svedoka PW 063 nastavlja se sutra.

Dijeljenje sadržaja