Petorica bosanskih Hrvata, učesnika u masakru, osuđeni na zatvorske kazne u rasponu od 6 do 25 godina. Dragan Papić oslobođen optužbe. Napad na Ahmiće, naglašava se u danas saopštenoj presudi, nije bio "borbena operacija", već "dobro planirano i dobro organizovano ubijanje civilnih članova jedne etničke grupe od strane oružanih snaga druge etničke grupe"

Za učešće u masakru koji je 16. aprila 1993. izvršen nad civilnim bošnjačkim stanovništvom sela Ahmići, petorica bosanskih Hrvata osuđeni su danas na ukupno 64 godine zatvora. Pretresno veće II Haškog tribunala proglasilo ih je krivim za progon na političkim, rasnim ili verskim osnovama što je, kako se u presudi naglašava, "jedan od najtežih zločina protiv čovečnosti."

Najteža kazna, od 25 godina zatvora, izrečena je Vladimiru Šantiću, koji je - kako su zaključili sudije - u tom napadu učestvovao kao zapovednik vojne policije HVO i njene specijalne jedinice "Džokeri." Šantić je, zajedno sa Dragom Josipovićem - osuđenim na 15 godina zatvora - proglašen krivim i za ubistvo jednog od bošnjačkih stanovnika Ahmića i okrutno postupanje sa članovima njegove porodice. Braća Zoran i Mirjan Kupreškić su, zbog učešća u progonu, osuđeni na 10 odnosno 8 godina, dok je njihov rođak Vlatko Kupreškić, zbog "pomaganja i podsticanja progona", osuđen na 6 godina zatvora. Konačno, šesti optuženi - Dragan Papić - je usled nedostatka dokaza oslobođen optužbi i već danas je napustio zatvor, tj. Pritvorsku jedinicu Tribunala.

Tako, u najkraćem, glasi bilans danas izrečene presude učesnicima u napadu na Ahmiće, kojim se to selo u Lašvanskoj dolini - kako je istakao predsedavajući sudija Antonio Kaseze/Cassese - priključilo spisku mesta poznatih po "gnusnim nedelima", kao što su Dahau, Katin, Soveto, Mi Laj ili Sabra i Šatila. Ahmići su, naglasio je Kaseze, "jedna od najstravičnijih ilustracija nečovečnosti čoveka prema čoveku." Za samo nekoliko sati 16. aprila 1993. u Ahmićima je, konstatuje se u presudi, ubijeno najmanje 116 stanovnika, uključujući i žene i decu, dok je spaljeno i razoreno 169 bošnjačkih kuća i dve džamije.

Izričući kazne petorici optuženih, sudije su priznali da pred njima nisu "glavni krivci, oni koji su najodgovorniji za masakr u Ahmićima, koji su ga naredili, planirali ili izvršili najveća zverstva protiv nedužnih civila." Tim, potencijalno najodgovornijima - vojnim i političkim vođama bosanskih Hrvata u Srednjoj Bosni, kao što su Tihomir Blaškić, Dario Kordić i Mario Čerkez - sudilo se ili se još sudi pred drugim većima Haškog tribunala.

Od značaja za ishod tih suđenja mogao bi bude deo danas saopštene presude u kojem se konstatuje da napad na Ahmiće nije bio "borbena operacija", već "dobro planirano i dobro organizovano ubijanje civilnih članova jedne etničke grupe, Muslimana, od strane oružanih snaga druge etničke grupe, Hrvata".

Glavni cilj masakra je bio da se "ubijanjem, spaljivanjem njihovih kuća i klanjem stoke, Muslimani isteraju iz sela", dok je konačni cilj bio da se "poseje teror među stanovništvo i da se pripadnici određene etničke grupe zauvek odvrate od povratka u svoje domove".

Dijeljenje sadržaja